program stars - omówienie

Nasza ocena:

3
Wyświetleń: 917
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
program stars - omówienie - strona 1 program stars - omówienie - strona 2 program stars - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

PODSTAWY TEORETYCZNE, NA KTÓRYCH OPARTY JEST ALGORYTM OBLICZEŃ
Program STARS oparty jest ściśle na metodzie stanów granicznych, która może być przedstawiona w odpowiadającym formalizmie matematycznym. Jednakże aby przedstawić metodę, posłużono się opisem przyjętym w mechanice gruntów.
Rozważa się konstrukcję wzmocnioną przedstawioną na rysunku 1. RYSUNEK 1:
Charakterystykami tej konstrukcji, potrzebnymi do obliczeń z punktu widzenia przyjętej metody, są:
geometria zbocza i rozmieszczenie gwoździ;
sposób obciążenia: ciężar własny i obciążenia zewnętrzne;
wytrzymałość gruntu, elementów wzmacniających i kontaktów grunt - elementy wzmacniające.
Dane dotyczące geometrii nie wymagają komentarza, natomiast przyjęto następujące założenia dotyczące wytrzymałości:
wytrzymałość gruntu jest charakteryzowana przez kryterium Coulomba (spójność C i kąt tarcia wewnętrznego Φ);
elementy wzmacniające przenoszą wyłącznie rozciągające siły osiowe Nmax;
zachowanie się gruntu na kontakcie grunt - element wzmacniający opisane jest warunkiem Treski; charakteryzuje je tarcie powierzchniowe Flat, które definiowane jest jako graniczna siła wyciągająca na metr liniowego elementu wzmacniającego.
Powyższe dane dotyczące geometrii, obciążeń i wytrzymałości znane są a priori. Celem programu obliczeń jest sprawdzenie, czy konstrukcja jest stateczna, a jeśli tak to podać ilościowo posiadany przez nią zapas bezpieczeństwa.
Aby konstrukcja była stateczna musi być zapewniona jej równowaga globalna z uwzględnieniem granic wytrzymałości każdego elementu składowego. Rozważając przykładowo równowagę graniczną gruntu o objętości V (jednostkowej grubości, ograniczoną geometrię zbocza i spiralę logarytmiczną o parametrach Ω i Φ) należy zbilansować działające na ten grunt siły. Sprowadza się to do rozważenia:
sił aktywnych, które tworzą składowe obciążenia obiektu; są to siły znane a priori; stanowią je: ciężar własny analizowanej objętości (klina obsuwu) oraz siły skupione Q1 i Q2 (rysunek 2);
RYSUNEK 2:
sił biernych, którymi są mobilizowane na powierzchni AB siły oporu tarcia gruntu T=(σ,τ) oraz siła normalna N w elemencie wzmacniającym; nie są to siły znane a priori, muszą one spełniać przyjęte kryteria wytrzymałościowe.


(…)

… biernego bez konieczności określania rozkładu sił biernych wzdłuż linii poślizgu. Metody najczęściej stosowane (Felleniusa, Bishopa, Spencera, perturbacji itd.) analizują stateczność pewnej objętości gruntu poddanego działaniu sił czynnych (zsuwających) i sił biernych (utrzymujących).
Zasadniczo metody te mogą różnić się jedynie:
opisem linii poślizgu(koło, linia łamana itd.);
sposobem wyznaczenia…
… wykazały, że jeśli współczynnik ufności Γ nie jest nieskończony to żadna z przyjętych form linii poślizgu nie opisuje go lepiej niż spirala logarytmiczna o kącie Φ. Rozważano np. linię poślizgu w postaci wycinka koła o środku Ω przyjmowaną najczęściej (rysunek 3).
RYSUNEK 3:
Mres określono w ten sam sposób jak dla linii spiralnej. Nie zmieni się również wyrażenie na moment sił wynikających ze wzmocnienia…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz