To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Monitoring środowiska-Bałtyk Program HELCOM COMBINE MEZOZOOPLANKTON Podział zooplanktonu na grupy wielkościowe: nannoplankton 2-20pm mikrozooplankton 20-200 pm mezozooplankton 200 pm-20mm - makrozooplankton 20mm Mezozooplankton - istotny element sieci troficznej pelagialu, „przekaźnik" pomiędzy producentami a wyższymi poziomami troficznymi. - zmiany w biomasie i składzie taksonomicznym fitoplanktonu zmiany w strukturze . zespołu i produktywności mezozooplanktonu potencjalny wpływ na stada ryb Monitoring zooplanktonu służy m.in. do: opisania składu taksonomicznego oraz przestrzennego rozmieszczenia liczebności i biomasy zooplanktonu określenia czasowych trendów (w tym wieloletnich) zmian tych parametrów Pobór prób - pionowe zaciągi siecią WP-2 (100 µm oczko sieci) zaopatrzoną we flowmeter. Odławiane warstwy: dno - haloklina (włącznie) górna granica halokliny - termoklina (włącznie) górna granica termokliny - powierzchnia Jeśli nie ma termokliny - standardowy zaciąg powinien być wykonany od 25m do powierzchni. Jeśli nie ma halokliny - zaciąg 75m do termokliny (włącznie) lub do 25m (jeśli nie ma termokiiny). Jeśli występuje strefa beztlenowa nad dnem, należy pobierać próby z pominięciem tej warstwy. Nie wolno pobierać zaciągów krótszych niż 5m. Próby zooplanktonu konserwuje się 4% formaliną zbuforowaną do pH 8-8,2 przy użyciu boraksu (Na2B403 - 10H20). Próby należy przechowywać tak długo, dopóki zakończone wszystkie analizy. Analizy laboratoryjne zooplanktonu przeprowadza się metodą podprób. W tym celu używa się: - pipety (Stempel-plpette) - splltera (Kott lub Folsom) Próba powinna być intensywnie mieszana aż wszystkie organizmy będą rozmieszczone równomiernie w całej objętości. Skupienia organizmów powinny być wyjęte z próby i liczone oddzielnie. Liczebność Wszystkie organizmy powinny być oznaczane I liczone dopóki nie określi się po 100 osobników każdej z trzech dominujących grup taksonomicznych. Jeśli nie da się tego określić w jednej podpróbie - należy przeanalizować kolejną. Termin „grupa taksonomiczna" obejmuje gatunki, rodzaje, rodziny i stadia rozwojowe widłonogów. Obecność makrozooplanktonu i rzadkich taksonów określa się na koniec przeglądając całą próbę. Biomasa Biomasę zooplanktonu oblicza się używając metody Standardów Wagowych.
(…)
… bezpopiołową uzyskaną z 1/2 próby.
MEZOZOOPLANKTON
- widłonogi
- wrotki
- meroplankton
MAKROZOOBENTOS DNA MIĘKKIEGO
Skład taksonomiczny zespołów bentosowych zależy generalnie od:
rodzaju dna,
głębokości,
falowania,
dostępności tlenu,
zasolenia, etc.
Makrobentos jest istotny dla monitoringu, ponieważ:
większość gatunków jest długożyjących i można obserwować ich reakcje na zmiany
środowiskowe…
… czasowych (w skali lat) i przestrzennej zmienności składu taksonomicznego,
liczebności i biomasy w rejonach narażonych na antropopresję;
zrozumienia relacji pomiędzy koncentracją biogenów a zmianami w obrębie makrofauny.
Sieć stacji badawczych powinna być reprezentatywna dla całego monitorowanego obszaru, należy
więc zbierać charakterystyczne próby zespołów makrofauny (na różnym rodzaju dna…
… (siarkowodór), rodzaj dna, etc.)
zastosowane narzędzie poboru prób.
Inne metody zbioru materiału:
Zaciągi dragą - uzupełniają obraz jakościowy makrofauny. Zalecane są zwłaszcza, gdy próby
z czerpacza są bez organizmów.
Dokumentacja fotograficzna i video.
Obrazy sonarowe dostarczają także informacji nt topografii i rodzaju dna, co jest użyteczne
przy późniejszej interpretacji wyników.
Przesiewanie prób
Dla Bałtyku zalecana jest siatka metalowa o rozmiarach oczek 1.0 x 1.0 mm.
Sortowanie
Małe porcje materiału umieszcza się na sicie 0.5 mm i przepłukuje wodą, wymywając formalinę.
Sortowanie odbywa się przy użyciu binokularu, szkła powiększającego.
Uszkodzone zwierzęta powinny być zliczane na podstawie głów (np. wieloszczety) czy zamka
małży z fragmentem tkanki.
Oznaczanie biomasy
Pomiar masy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)