To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PROCESY INTEGRACYJNE W EUROPIE
TEMAT X - MODELE I SPECYFIKA POLITYK EUROPEJSKICH
POLITYKA EUROPEJSKA FRANCJI
W ciągu pierwszych miesięcy prezydentury Sarkozy'ego, można zauważyć, że polityka Francji na forum UE uległa tylko ograniczonym zmianom, będącym rezultatem nowych uwarunkowań wewnętrznych i europejskich - przede wszystkim odrzucenia w 2005 roku traktatu konstytucyjnego. W istotny sposób zmienił się styl francuskiej polityki zagranicznej i relacje między polityką europejską a polityką wewnętrzną. Francja nadal przypisuje pierwszoplanowe znaczenia umocnieniu pozycji UE na świecie, Wspólnej Polityce Rolnej i obronie francuskiego modelu społeczno - gospodarczego. Nie należy oczekiwać też większych zmian w sferze polityki energetycznej oraz szeroko rozumianych spraw wewnętrznych. Można zaobserwować natomiast zmiany jeśli chodzi o deklarowane cele integracji europejskiej, stanowisko wobec reformy instytucjonalnej i poszerzenia. Nowy prezydent także zaczął być bardziej przychylny wobec Strategii Lizbońskiej.
Obserwowane zmiany są głównie następstwem przegranego referendum w sprawie ratyfikacji traktatu konstytucyjnego, ponieważ świadczyło ono o kryzysie zaufania francuskiego społeczeństwa do UE. Osłabiało to też pozycję Francji w UE. Dlatego przezwyciężenie tego problemu stało się priorytetem Francji.
Na początku prezydentury, Sarkozy skupił się na zagadnieniach związanych z referendum z 2005 roku. Francuzi odrzucili TUK z trzech powodów: krytycznie oceniali poszerzenia UE z 2004 roku, obawiali się utraty miejsc pracy w wyniku napływu tańszej siły roboczej z zagranicy i delokalizacji przedsiębiorstw a także z powodów ekonomicznych do imigracji. Sarkozy odpowiedział na obawy, że należy zatrzymać dalsze poszerzanie, zachować europejski model społeczno - gospodarczy i ograniczyć imigrację.
Odrzucenie TUK (Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy) niósł za sobą konsekwencje: wstrzymanie procesu reformy instytucjonalnej, po raz kolejny postawiono pytania o cele UE. Sarkozy odpowiedział, że należy przyjąć nowy minitraktat, który przejmowałby najważniejsze - instytucjonalne zapisy TUK i uczynić z UE skuteczne narzędzie mogące chronić Francję przed negatywnymi skutkami globalizacji.
Inne sfery działalności UE (polityki zewnętrzne, polityka energetyczna), nie stały się przedmiotem szczególnego zainteresowania Sarkoz'ego, chociaż w przyszłości będzie on odgrywał ważną rolę np. w negocjacjach na temat reformy WPR.
Różnice między Sarkozy'm a poprzednikiem, dotyczą przede wszystkim stylu ich działania oraz oceny roli polityki europejskiej i jej relacji z polityką wewnętrzną. Sarkozy pragnie zmian wewnątrz kraju i na forum europejskim, ponieważ sądzi że zmiany są konieczne i ma on odpowiedni potencjał polityczny, by wszystko zrealizować. Chirac radykalnych zmian obawiał się.
(…)
… jako państwo proamerykańskie. Po 11 września 2001 kanclerz Gerhard Schröder udzielił bezwarunkowego poparcia Stanom Zjednoczonym w wojnie z terroryzmem, mimo że RFN nie wzięła udziału w wojnie z Irakiem. Same Niemcy uczestniczą natomiast czynnie od 2003 roku w operacji afgańskiej (w prowincji Hindukusz) w ramach misji ISAF (Międzynarodowe Siły Wspierające Bezpieczeństwo w Afganistanie). Do priorytetów transatlantyckiej polityki zagranicznej rządów Angeli Merkel należy zaliczyć: walkę z terroryzmem, proliferacją broni masowego rażenia, zaangażowanie na rzecz upowszechnienia praw człowieka oraz podkreślanie roli NATO oraz UE w rozwiązywaniu konfliktów międzynarodowych.
Stosunki z sąsiadami
Twórcą dobrosąsiedzkiej polityki Niemiec był Konrad Adenauer, któremu zależało szczególnie na poprawie stosunków z Francją…
… licznych kontyngentów polskich żołnierzy w Afganistanie i Iraku. Uczestnicząc w EPBiO, Polska ma szansę zmiany swojego wizerunku międzynarodowego, a przynajmniej jego urozmaicenia.
Można stwierdzić, że Polska pomimo zgłaszanych na Konferencji Międzyrządowej 2003/2004 zastrzeżeń, dopasowała się do Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE. Stała się też współtwórcą unijnej polityki obronnej…
…”. Niemcy są członkiem takich organizacji jak: Unia Europejska, Pakt Północnoatlantycki (NATO), Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), Rada Europy (RE) czy Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Ponadto Republika czynnie uczestniczy w spotkaniach grupy G8 (grupa ośmiu najbardziej wpływowych państw świata) oraz Trójkąta Weimarskiego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)