Problem norm moralnych w świetle nauczania Kościoła W KO 11 Kościół stwierdza: „Ponieważ więc wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, winno być uważane za stwierdzone przez Ducha św., należy zatem uznawać, że Księgi biblijne w sposób pewny, wiernie i bez błędu uczą prawdy, jaka z woli Bożej miała być przez Pismo święte utrwalona dla naszego zbawienia. Dlatego każde Pismo przez Boga natchnione użyteczne jest do pouczania, do przekonywania, do upominania, do kształcenia w sprawiedliwości, by człowiek Boży stał się doskonały i do wszelkiego dobrego dzieła zaprawionym”.
Sobór Watykański II wielokrotnie wskazywał na istnienie obiektywnego porządku moralnego (DWR7, 14; KDK 16, 23). Człowiek poznaje obiektywny porządek moralny dzięki sumieniu. „W głębi sumienia człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada, lecz któremu winien być posłuszny i którego głos wżywający go zawsze tam, gdzie potrzeba, do miłowania i czynienia dobra a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem: czyń to, tamtego unikaj. Człowiek bowiem ma w swoim sercu wypisane przez Boga prawo, wobec którego posłuszeństwo stanowi o jego godności i według którego będzie sadzony. (...) Przez wierność sumieniu chrześcijanie łączą się ściśle z reszta ludzi w poszukiwaniu prawdy i rozwiązywaniu w prawdzie tylu problemów moralnych, które narzucają się tak w życiu jednostek, jak i we współżyciu społecznym. Im bardziej więc bierze górę prawe sumienie, tym więcej osoby i grupy ludzkie unikają ślepej samowoli i starają się dostosować do obiektywnych norm moralności” KDK 16.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)