Prawonawstwo - język prawa

język prawa
Prawo jest kierowane do adresatów w postaci odpowiednio ustanowionych i ogłoszonych przepisów prawnych, które przybierają postać sformalizowanego tekstu (aktu normatywnego)
Prawo jako zjawisko językowe - funkcja sugestywna, ma charakter perswazyjny (wyraża powinne zachowanie, i przekonuje do jego uskuteczniania)
Język prawny - formułowane nim są teksty obowiązującego prawa, należy do grupy języków sztucznych. Cechy charakterystyczne:
Terminologia
Osobliwości gramatyczne - czas teraźniejszy
Zasady stylistyki (powtórzenia)
Język prawniczy - formułowane nim są wypowiedzi o prawie obowiązującym (sposób wyjaśniania prawa, wykładnia)
Rodzaje:
Język prawniczy praktyki (organy stosujące prawo)
Język prawniczy nauki prawa (dogmatyka prawa) analiza
Środki prawodawcy dla zrozumienia tekstu przez adresatów:
Język urzędowy - przepisy prawne muszą być w języku narodowym, dla zwiększenia zrozumienia prawa w różnych miejscach. (jednolitość)
Oficjalne dokumenty wskazujące sposób korzystania z języka (rozporządzenia RM w sprawie zadań techniki prawodawczej) Cechy:
Adekwatność Komunikatywność
Zwięzłość
Definicje legalne - obowiązujące znaczenie używanych terminów (w tej ustawie kot = pies)
Otwartość prawa - jednej nazwie odpowiada kilka przedmiotów (desygnatów) np. ssak
Rodzaje wypowiedzi:
Opisowe (deskryptywne) jest tak że X. Funkcja sprawozdawcza, przedstawia obraz rzeczywistości
Ocenne (oceniające) X zasługuje na aprobatę ze względu cechę Y. ocena jakiegoś stanu rzeczy. X jest Y.
Ocena zasadnicza (samoistna) - subiektywna. Nie można zweryfikować, ocenić prawdziwości. Ocena intersubiektywna (wg ustalonych kryteriów, np. że coś jest normalne). Można ocenić prawdziwość, części opisowej (jej zgodność ze stanem faktycznym). Ocena o charakterze instrumentalnym - dezaprobata lub aprobata pewnego stanu rzeczy jako środka osiągnięcia korzyści (gimnastyka jest dobra dla zdrowia)
Ocena obtatywna - „byłoby dobrze, gdyby” ocena przyszłego stanu rzeczy (często w uchwałach sejmu. Przykłady! Normatywne X powinien/może/musi Y. Powinność jest wyrażona za pomocą FUNKTORÓW NORMOTWÓRCZYCH (warunkują sens wypowiedzi).
Dyrektywy celowościowe - co robić, żeby osiągnąć zamierzony cel.
Performatywne (dokonawcze) - czynię X. Cechy wypowiedzi normatywnych:
Adresat indywidualny lub określony przez klasę, rodzaj np. matka, dziecko, każdy
... zobacz całą notatkę