Prawo zobowiązań I

Nasza ocena:

3
Pobrań: 91
Wyświetleń: 966
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Prawo zobowiązań I - strona 1 Prawo zobowiązań I - strona 2 Prawo zobowiązań I - strona 3

Fragment notatki:

W. Dajczak. Notatka składa się z 3 stron.
PRAWO ZOBOWIĄZAŃ - OBLIGATIO Ø Pojęcia związane zobowiązania: § I. 3,13 pr. „Zobowiązanie jest węzłem prawnym, który zmusza nas do świadczenia czegoś zgodnie z prawami naszego państwa”
§ G. 4,2 „coś dać, czynić świadczyć”- dare, facere, prastare
Strona uprawniona - wierzyciel ( creditor) .
Strona zobowiązana - dłużnik ( debitor ).
Wierzytelność ( creditum ) - dług ( debitum ).
§ Spełnienie długu polega na wykonaniu świadczenia ( solutio ), czyli zachowaniu dłużnika
zgodnym treścią zobowiązania.
§ Nauka prawa prywatnego w krajach kontynentalnej Europy operuje pojęciem zobowiązania jako stosunku prawnego między dwoma stronami .
Zobowiązanie - relacja między dwoma stronami - wierzycielem oraz dłużnikiem. Cel zobowiązania: po to, aby dłużnik zachował się w określony sposób względem wierzyciela, określa się to spełnieniem świadczenia.
Świadczenia mogą mieć postać w wypadku zobowiązania:
Dare - przenieść własność, przekazanie na własność
Facere - usługa np. przyniesienie kawy na przerwie
Przyjęcie zobowiązania za cudze zobowiązanie np. udzielenie poręczenia
Rezultat zobowiązania jest zawsze wymierny w pieniądzach. To co czyni dłużnik na rzecz wierzyciela ma zawsze wymiar majątkowy.
Przeniesienie wierzytelności? Czy wierzyciel może przenieść swoje uprawnienia na inną osobę? Przeniesienie uprawnienia wierzyciela jest możliwe, ale tylko w pewnych wypadkach. Kompromis między zasadą o ściśle osobistym charakterze zobowiązań, a sensem ekonomicznym. Generalnie dekralowano osobisty charakter zobowiązań i tworzono konstrukcje łamiące tę zasadę tj. odonowienie, zlecenie i actio utlis obecne do XVIII stulecia.
Zobowiązanie zmierza do tego, aby dłużnik wykonał swój obowiązek względem wierzyciela. Wtedy obrazowo mówiąc następuje rozwiązanie vinculum iuris, węzła obligacyjnego. W języku prawniczym nazywa się to umorzeniem zobowiązania.
1. Umorzenie zobowiązania można podzielić na dwie grupy:
Umorzenie przez spełnienie świadczenia - bardziej prawidłowe; solutio.
Kryteria oceny, czy spełnienie świadczenia jest prawidłowe, czy nie:
Częściowe spełnienie świadczenia - winna jestem 200 zeta, oddaję 100. Czy osoba, której to wiszę musi to przyjąć, a która nie? Nie musi. Ale jeżeli oddam 100, to popadam w zwłokę na 100 złotych, a nie na 200, więc płace ewentualnie odsetki na 100 złotych, a nie na 200. Byli w dyskusji prawnicy, którzy skłaniali się do tego, że pretor może zmusić do przyjęcia świadczenia częściowego, bo nie nastręcza to tylu problemów dłużnikowi. Zasadą jest, że wierzyciel nie musi przyjąć świadczenia częściowego, ale są od tego wyjątki. W konsekwencji tego myślenia dzisiaj nie ma obowiązku przyjęcia świadczenia cześciowiego, ale sa regulacje, gdzie wierzyciel może być do tego zobowiązany np. prawo polskie.


(…)

…, że termin do zapłaty odszkodowania powstaje z chwilą wypełnienia czynu niedozwolonego. Dłużnik płaci odsetki od chwili wyrządzenia szkody.
Miejsce spełnienia świadczenia - gdzie dłużnik ma wykonać swoje zobowiązanie. Np. beczki z oliwą mają być dostarczone w określone miejsce. Jeżeli określenia miejsca nie było, albo dotyczy to czynu niedozwolonego, to są dwie grupy przypadków:
Przypadki dotyczące rzeczy…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz