UMOWA UŻYCZENIA Umowa użyczenia umożliwia biorącemu używanie cudzej rzeczy i jest umową nieodpłatną. Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy przez czas oznaczony lub nieoznaczony.
Umowa użyczenia jest umową realną, dochodzi bowiem do skutku nie z momentem oświadczenia woli stron, a dopiero z momentem oddania rzeczy w używanie. Przedmiotem natomiast umowy użyczenia mogą być jedynie rzeczy, których używanie nie polega na ich zużyciu, bowiem po zakończeniu użyczenia rzecz musi być zwrócona użyczającemu.
Umowa użyczenia może być zawierana zarówno między osobami fizycznymi, jak i prawnymi. Najczęściej znajduje ona zastosowanie w stosunkach życia codziennego, gdy poszczególne osoby użyczają sobie takich rzeczy jak książki, części garderoby, itd.
Użyczający, skoro oddał rzecz w używanie, powinien przez czas trwania użyczenia tolerować korzystanie z rzeczy przez biorącego rzecz. Biorący natomiast, gdy umowa nie określa sposobu używania rzeczy, może jej używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Ponosi on przy tym zwykle koszty utrzymania rzeczy używanej. Gdy umowa została zawarta na czas nieoznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić. Po zakończeniu użyczenia rzecz musi być zwrócona użyczającemu w stanie niepogorszonym. Biorący do używania nie ponosi jednak odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)