To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UMOWA FRANCHISINGU Umowa franchisingu nie jest bezpośrednio unormowana przepisami naszego prawa. Zaliczana jest więc do grupy tzw. umów nienazwanych. Możliwość zawierania tego typu umów wynika z swobody umów, w myśl której strony mogą ułożyć swój stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony mają więc znaczny zakres swobody przy kształtowaniu treści tej umowy, a zwłaszcza przy określaniu praw i obowiązków stron. W celu ułatwienia stronom właściwego określenia tych praw i obowiązków rozpowszechnione są w obrocie wzory umów, standardy, umowy typowe itd. Umowę franchisingu określa się jako umowę , w ramach której jedna strona (właściciel, organizator sieci, zwany franchisodawcą) udziela drugiej stronie (franchisobiorcy) zezwolenia (koncesji, licencji) na stosowanie określonej metody działalności gospodarczej. W zależności od rodzaju franchisingu (produkcyjny, handlowy, usługowy), franchisodawcą udostępnia i daje prawo posługiwania się franchisobiorcy swoim doświadczeniami, wynalazkami, technologiami, znakami towarowymi, godłami, a nawet typem wystroju wnętrz, charakterem reklamy itd. Służy też zwykle instruktażem i szkoleniem personelu. Franchising jest metodą trwałej kooperacji między stronami, mającej przynieść korzyść obydwu partnerom. Należy jednak pamiętać, że mimo trwałego powiązania umownego stron, franchisobiorca zawsze działa we własnym imieniu i na własny rachunek, aczkolwiek z reguły działa pod oznaczeniami franchisodawcy.
Franchisodawcą dzięki więzi z biorcami rozszerza sferę swojej działalności gospodarczej na obszary, które inaczej mogłyby być dla niego trudno dostępne. Czerpie też z reguły korzyści w postaci opłat wstępnych, uzgodnionych opłat cyklicznych, zwykle zależnych od uzyskanych przez franchisobiorcę obrotów lub zysków, opłat za ewentualne udostępniane urządzenia, licencje itd. Korzyści franchisobiorcy są również istotne. Zmniejsza się jego ryzyko podjęcia działalności gospodarczej, opiera się on bowiem na gotowych wzorach, uzyskuje z reguły pomoc w szkoleniu personelu, wyposażeniu lokali, uzyskaniu kredytu, uzyskuje dostęp do nowych technologii, bowiem prace badawcze prowadzi z reguły franchisodawcą, korzysta także z działań reklamowych i marketingowych franchisodawcy. Umowa franchisingu może mieć charakter indywidualny, gdy zawierana jest przez franchisodawcę z franchisobiorcą, który może utworzyć na określonym terenie tylko jedno przedsiębiorstwo. Franchising wielokrotny daje biorcy prawo tworzenia szeregu przedsiębiorstw, prowadzących działalność określoną w umowie na ustalonym terytorium. W ten sposób powstaje określona sieć franchisingowa, prowadzona według jednolitych, określonych w umowie zasad. Umowa franchisingu ma pewne cechy zbliżające ją do innych umów gospodarczych. Może ona m. in. przewidywać dostawę surowców przez franchisodawcę i z reguły stanowi całościową koncepcję prowadzenia przedsiębiorstwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)