Prawo działalności gospodarczej jako fragment prawa gospodarczego publicznego reguluje podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej.
Prawo działalności gospodarczej jako fragment ustrojowego prawa administracyjnego reguluje zadania i kompetencje organów administracji publicznej.
I. Podstawy prawne prawa działalności gospodarczej
1. Prawo UE
Na gruncie prawa UE podstawy prawne działalności gospodarczej tworzą w najszerszym zakresie przepisy TFUE dotyczące swobody przedsiębiorczości (art. 49-55 TFUE) i swobody usług (art. 56-62 TFUE), należących obok swobody przepływu towarów (art. 28-37 TFUE), osób (art. 45-48 TFUE) (art. 56-62 TFUE), i kapitału (art. 63-66 TFUE) do tzw. swobód rynku wewnętrznego. Podstawowym celem swobody przedsiębiorczości jest zapewnienie nieskrępowanego wyboru miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze UE przez osoby fizyczne i osoby prawne pochodzące z państw członkowskich i spełniające warunku określone w TFUE a jej podstawowym gwarantem jest przyjęcie standardu narodowego, czyli traktowania przedsiębiorców pochodzących z innych państw członkowskich jak własnych obywateli.
2. Prawo polskie
a.) Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Najważniejszym źródłem prawa działalności gospodarczej jest Konstytucja RP, która w art. 20 określiła ustrój gospodarczy RP jako społeczną gospodarkę rynkową opartą o wolność działalności gospodarczej, własność prywatną oraz solidarność, dialog i współpracę partnerów społecznych. Przypomnieć należy, że wolność działalności gospodarczej nie posiada charakteru absolutnego i zgodnie z Konstytucją może zostać ograniczona tylko w drodze ustawy, tylko ze względu na ważny interes publiczny (art. 22 Konstytucji) i przy uwzględnieniu zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji.
b.) Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej odgrywa rolę podstawowego i ogólnego (lex generalis) aktu prawnego regulującego problematykę podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP i związanego z tym statusu przedsiębiorcy. Jako akt o charakterze ogólnym tworzy ona ramy prawne, w jakich będzie ziszczać się konstytucyjna zasada wolności gospodarczej.
Wady ustawy o swobodzie działalności gospodarczej:
I. Ustawa ta jest wyrazem koncepcji, według której podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne i dozwolone każdemu na równych prawach (art. 6). Przepisy ustawy regulują jednak wyłącznie kwestie dotyczące podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, pomijają zaś problematykę jej zakończenia i to wbrew zapowiedzi zawartej w art. 1, a nadto kładą akcent na różnego rodzaju ograniczenia swobody działalności gospodarczej.
Trudno wobec tego wyrazić aprobatę dla tytułu ustawy, który stwarza błędne przekonanie, że jest ona aktem prawnym określającym w głównej mierze obszar swobód przedsiębiorców. Wydaje się, że tytuły bardziej adekwatne do regulowanej materii nosiły poprzednio obowiązujące ustawy: ustawa z 23.12.1988 r. o działalności gospodarczej i ustawa z 19.11.1999 r. - Prawo działalności gospodarczej. W doktrynie proponowano także jako tytuł ustawy sformułowanie „ustawa o ograniczeniach swobody gospodarowania" lub też „ustawa o podejmowaniu i wykonywaniu działalności gospodarczej na terytorium RP". Nadto, zwrócić należy uwagę na fakt, że ustawodawca zdaje się wyraźnie odróżniać od siebie pojęcia „swobody" i „wolności, które na gruncie językowym posiadają podobne, czasem wręcz identyczne, znaczenie (…)… się tam odwołanie do nieobowiązującego Prawa telekomunikacyjnego).
X. [Samorząd gospodarczy] Brak regulacji samorządu gospodarczego, mimo uwag o konieczności takiej regulacji zgłaszanych w toku szerokich konsultacji społecznych poprzedzających uchwalenie ustawy.
XI. [Luki w definicji działalności gospodarczej] W toku prac nad u.s.d.g. można było pokusić się o zdefiniowanie, czy choć doprecyzowanie użytych w art.2
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)