Prawo dyplomatyczne-opracowanie

RYS HISTORYCZNY
DYPLOMACJA- (z grec. Diploma- podwójny) oznacza dosłownie składający się z dwóch glinianych tabliczek. W Grecji był to akt urzędowy wydawany przez suwerena, zapewniający posłom określone przywileje. W Rzymie zaś był to swego rodzaju paszport i rekomendacja. Termin „dyplomacja” wszedł do obiegu w XVII/ XVIIIw. Na pojęcie dyplomacji składają się 2 elementy:
Dyplomacja występuje tu jako działalność organów państwa o kompetencjach sferze SM, realizujących cele i zadania Pol. Zagranicznej- prezydent, premier, minister SZ i służba zagraniczna.
Dyplomacja to opierający się na założeniach naukowych zespół metod i środków oraz umiejętność, sztuka posługiwania się nimi dla osiągania celów Pol. Zagranicznej państwa, prowadzenia i utrzymywania SM, zwłaszcza prowadzenia rokowań.
Dyplomacja jest terminem węższym od polityki zagr.państwa- stanowi jej narzędzi do osiągania konkretnych celów i zadań tejże polityki. Stanowią one jednak nierozerwalną całość. Zatem dyplomacja to całokształt działalności mającej na celu realizację polityki zagranicznej państwa, prowadzonej przez upoważnione do tego i wyspecjalizowane organy państwa, głównie rząd i służbę dyplomatyczną. Działalność ta opiera się na podstawach naukowych, praktycznym doświadczeniu oraz stosowaniu odpowiednich metod i środków. Źródła prawa dyplomatycznego:
Wielostronne umowy Mn.
Konwencja Wiedeńska 18.04.1961
Konwencja Hawańska 20.02.1928 (ale ma jedynie charakter regionalny)
Konwencja o misjach specjalnych 1969
Umowy wielo- i dwustronne regulujące status prawny oraz przywileje i immunitety org.mn. i przedstawicieli państw
Umowy dwustronne
Akty prawa wew.
Akty ustawodawcze państw, np. kodeksy, ustawy Diplomatic Privileges Act 1964 - Wlk. Brytania
Zwyczaj Mn.-(był on głównym źródłem PD do czasu pojawienia się Konwencji Wiedeńskiej); zasady kurtuazji, formy protokolarne itp.
Praktyka sądowa i dyplomatyczna
Doktryna prawa dyplomatycznego
Rys historyczny:
Instytucja dyplomacji pojawiła się wraz z rozwojem kontaktów między starożytnymi państwami (Asyria, Babilon, Izrael, Egipt, Indie, Grecja, Rzym) i wysyłaniem specjalnych poselstw zawieraniem umów. Dowodem na to jest m.in. traktat między państwami- miastami Mezopotamii Lagas i Ummą w 3100r.p.n.e. oraz układ z 1296 p.n.e. między faraonem Ramzesem II a królem Hetytów Hattusilisem III. Na świecie
Grecja
Szeroko stosowana była instytucja posłów/”wysłańców” (angelos)/ „starszymi” (presbejs)- posłowie pojawiają się już w Iliadzie Homera. Posłowie byli pod ochroną boga Hermesa (uśmierzał spory). Wybierani byli oni przez zgromadzenie ludowe spośród zamożnych obywateli powyżej 50 roku życia, cieszących się prestiżem i określonymi kwalifikacjami (kunszt oratorski, aktorski). Liczba posłów zależała od charakteru misji (wieloosobowe poselstwo wymagało wybrania lidera/ głównego posła). Dodatkowo poselstwo otrzymywało odpowiednie „diety”, listy polecające (symbola), instrukcje i służbę.
... zobacz całą notatkę