Tematem przewodnim jest pozycja ustrojowa Prezydenta, zasady, stosunki Prezydenta z Parlamentem.
Pozycja ustrojowa Prezydenta RP
Omawiając zasadę podziału władzy wskazano, że jednym z podmiotów władzy wykonawczej jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (art. 10 ust. 2). Podstawę rozważań odnośnie pozycji Prezydenta w polskim systemie prawnym stanowi art. 126 ust. 1 i 2 Konstytucji. W myśl powołanych przepisów Prezydent jest: „najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej”, „gwarantem ciągłości władzy państwowej”, „czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji”, „stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium” Odpowiedzialność Prezydenta W art. 145 ustawy zasadniczej wskazano zarówno sfery potencjalnej odpowiedzialności, jej zasady, jak również podmioty właściwe do wdrażania i przeprowadzania stosownych procedur. Prezydent może odpowiadać wyłącznie przed Trybunałem Stanu i to zarówno za zawinione naruszenie Konstytucji lub ustawy, jak i za przestępstwo, nawet nie mające związku ze sprawowaną funkcją.
Prezydent jest głową państwa, najwyższym jego przedstawicielem - organem posiadającym szczególne zadania ustrojowe (funkcje). Do takich funkcji Konstytucja zalicza: gwarantowanie ciągłości władzy państwowej; czuwanie nad przestrzeganiem Konstytucji: stanie na straży suwerenności i bezpieczeństwa RP, nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium. Powyższe generalne zadania ustrojowe, znajdują swe uszczegółowienie w kompetencjach głowy państwa. Prezydent jest również drugim, obok Rady Ministrów, elementem władzy wykonawczej. Należy jednak zaznaczyć, że większość kompetencji związanych z prowadzeniem polityki państwa należy do rządu. Zatem mamy tu do czynienia z modelem prezydentury arbitrażowej - Prezydent nie rządzi państwem, lecz jest mediatorem w sytuacjach kryzysowych (np. w przypadku wystąpienia konfliktu między rządem a parlamentem). Prezydent nie odpowiada politycznie przed parlamentem (dzięki instytucji kontrasygnaty - wszystkie akty urzędowe głowy państwa, poza 30 wymienionymi w Konstytucji, musza być podpisane również przez Prezesa Rady Ministrów) oraz nie może pełnić żadnej innej funkcji publicznej ani sprawować innego urzędu (zasada incompatibilitas).Od 1990 r. wybory Prezydenta RP są powszechne i bezpośrednie. Kandydaci na Prezydenta zgłaszani są przez wyborców - każda kandydatura winna być poparta podpisami co najmniej 100 tys. wyborców. Za wybranego na Prezydenta uważa się kandydata, który uzyskał bezwzględną większość ważnie oddanych głosów (więcej niż połowę). Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyskał takiej większości - 14. dnia od głosowania, przeprowadza się II turę wyborów. Uczestniczy w niej dwóch kandydatów, którzy w I turze uzyskali kolejno największą liczbę głosów. Kadencja Prezydenta trwa 5 lat i rozpoczyna się w dniu złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym. Ta sama osoba nie może sprawować urzędu Prezydenta więcej niż dwie kadencje.
(…)
… z Parlamentem Do głównych uprawnień Prezydenta wobec parlamentu zaliczymy: inicjatywę ustawodawczą, weto ustawodawcze, kierowanie ustaw do Trybunału Konstytucyjnego- skracanie kadencji Sejmu, zarządzanie wyborów do Sejmu i Senatu, występowanie z orędziem do Sejmu. Senatu i Zgromadzenia Narodowego. Stosunki Prezydenta z Parlamentem wyznaczają ogólne zasady systemu parlamentarnego w formie nadanej mu przez Konstytucję z 1997 r.
Uprawnienia prezydenta wobec Parlamentu można podzielić na:
1)organizacyjne- zarządzanie wyborów, zwoływanie pierwszych posiedzeń izb ( tu prezydent jest podporządkowany terminom ściśle określonym przez konstytucję)
2) inicjatywne- inicjatywa ustawodawcza, zarządzenie referendum (wymaga zgody Senatu)
3) hamujące- weto ustawodawcze, kwestionowanie ustaw przed Trybunałem Konstytucyjnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)