To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zygmunt Bauman, Ponowoczesność, czyli dekonstruowanie nieśmiertelności, [w:] Postmodernizm a filozofia. Wybór tekstów, red. Stanisław Czerniak i Andrzej Szahaj, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 1996, s.143 -168
Apoteoza nauki zainicjowana jako program społeczny w czasach Oświecenia, została potwierdzona w marksizmie, stając się drogowskazem dla wszelkich zmian kulturowych i jedynym kryterium ocen. Większość postmodernistów ma w swojej biografii wcześniejszy związek z marksizmem. 2. Reakcją na marksistowską apoteozę nauki był odwrót od nauki w stronę wolności. 3. Społeczeństwo ponowoczesne (ang. post-modern society) - określenie stosowane w odniesieniu do cech idealnych społeczeństw kształtujących się wraz z transformacją nowoczesnych struktur organizacyjnych i przemian osobowościowych. Pojęcie wykorzystywane w teorii modernizacji na określenie etapu rozwoju społecznego, bądź cyklu modernizacyjnego po ukształtowaniu się społeczeństwa nowoczesnego. Termin "społeczeństwo ponowoczesne" jest też niekiedy zamiennie stosowany na określenie społeczeństwa poprzemysłowego i społeczeństwa informacyjnego. Podstawową cechę tej formacji stanowi upowszechnianie się utraty wiary w postęp oraz rozbudowane dyskursy kryzysu i ryzyka. Jednocześnie nasilają się często sprzeczne z sobą trendy: konsumpcjonizm, indywidualizm, relatywizm moralny, rozwój kultury popularnej i utowarowienie kultury, globalizacja, glokalizacja, gospodarka oparta na wiedzy, rozwój nowych ruchów religijnych, nowych form życia wspólnotowego w społecznościach lokalnych i społecznościach sieciowych, decentralizacja władzy, emancypacja poszczególnych grup społecznych, nowych ruchów społecznych, "śmierć klas", wzrost nierówności społecznych, zróżnicowania kulturowego, problemów tożsamościowych, znaczenia zróżnicowanych form kapitału oraz powstawanie indywidualnych i zbiorowych strategii dostosowawczych. 4. postmodernizm Dyskusje na temat postmodernizmu rozpoczęła praca Françoisa Lyotarda z 1979 roku La condition postmoderne, w której pojęcie, zadomowione wcześniej w teorii literatury i architekturze, przeniesiono do filozofii. Trzeba na wstępie zaznaczyć różnice pomiędzy dwoma pojęciami bardzo często przewijającymi się w dyskusjach. Pierwsze z nich to ponowoczesność, która oznacza świat stosunków społecznych, przekształcony przez rozwój nowych środków komunikacji i nowych - masowych stylów konsumpcji . Drugie z pojęć zasadniczych to postmodernizm, który jak każdy - izm jest teoretycznym odpowiednikiem nowego stanu społeczeństwa i zarazem stanowi próbę jego opisu i diagnozy. Często tez postmodernistyczni autorzy koncentrują się na samej myśli, jej wewnętrznych napięciach i refleksja dotyczy wówczas głównie problemów metafilozoficznych. Wobec konstatowanego przez postmodernistów krachu paradygmatu oświecenia, wielu z nich ukazuje
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)