To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Postanowienia traktatu z Maastricht
Traktat o UE został podpisany 7 lutego 1992 przez ministrów spraw zagranicznych, gospodarki i finansów państw członkowskich, z udziałem Anibala Cavaco da Silvy, premiera przewodzącej wówczas Radzie Wspólnot Europejskich Portugalii i przewodniczącego Komisji Jacąuesa Delorsa. Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami miał on wejść w życie po ratyfikacji przez parlamenty narodowe państw członkowskich, z dniem l stycznia 1993, jednakże spory wokół procedur ratyfikacyjnych uniemożliwiły dotrzymanie tego terminu.
Traktat z Maastricht sformułował następujące cele Unii Europejskiej:
- wspieranie stałego i trwałego postępu gospodarczego i społecznego, przede wszystkim przez utworzenie obszaru, który byłby pozbawiony granic wewnętrznych, pogłębienie gospodarczej i społecznej spójności oraz ustanowienie unii gospodarczo-walutowej, która doprowadzi do powstania jednej waluty;
- potwierdzenie na arenie międzynarodowej swojej tożsamości, głównie przez realizację wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, która mogłaby w przyszłości prowadzić do wspólnej obrony;
- umacnianie ochrony praw i interesów obywateli państw członkowskich przez wprowadzenie obywatelstwa Unii Europejskiej;
- rozwijanie bliskiej współpracy w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych;
- umacnianie prawnych struktur integracji oraz utrwalenie jej mechanizmów i instytucji.
Traktat był dokumentem różnorodnie ocenianym i interpretowanym ze względu na jego zawiłą strukturę wewnętrzną, bo kompromisowe zapisy osłabiły jego przejrzystość i spójność. Uzewnętrznił on różnice poglądów i przyjęty kompromis między zwolennikami dwóch odmiennych koncepcji przyszłej Europy: nurtu federacyjnego zmierzającego do powiększania kompetencji organów wspólnotowych oraz nurtu konfederacyjnego preferującego decyzje międzyrządowe. Traktat pogłębił proces integracji europejskiej, uzupełnił traktaty założycielskie o nowe kierunki rozwoju integracji gospodarczej i politycznej oraz przygotował bazę dla rozwoju nowych polityk wspólnotowych. Państwa członkowskie uzgodniły również zasady realizacji wymogów pomocniczości i poszanowania tożsamości narodowej. Większe rozbieżności wśród państw członkowskich występowały przy wyznaczaniu siedzib agencji wspólnotowych. W drodze kompromisu uzgodniono, że na siedzibę Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska Naturalnego została wyznaczona Kopenhaga, Europolu - Haga, Europejskiej Fundacji Kształcenia Zawodowego - Turyn, Centrum Obserwacji Narkotykowej - Lizbona, Europejskiego Instytutu Walutowego - Frankfurt nad Menem, Europejskiego Urzędu Statystycznego (Eurostat) - Luksemburg, a Centralnego Biura Pomiarów Jądrowych Euratomu - Geel (Belgia).
Traktat o Unii Europejskiej składa się z siedmiu części, nazywanych tytu
(…)
… władzy. Wyższa władza państwowa lub struktury ponadpaństwowe mają reagować w sytuacji, gdy władza niższego szczebla nie jest w stanie zrealizować określonych zadań, względnie wykonuje je gorzej, np. kwestie obronności czy zapobiegania przestępczości.
Interesy państw członkowskich Unii Europejskiej chroni przyjęta zasada tożsamości. Gwarantuje ona zachowanie tożsamości narodowej w procesie integracji i ułatwia państwom członkowskim zachowanie własnej kultury, tradycji, obyczajów itp. Unijna zasada tożsamości służy zachowaniu wartości narodowych w ramach postępującej integracji. Państwa przekazują na rzecz Unii część suwerennych praw, ale uzyskują w zamian możliwości współdecydowania o całości spraw unijnych.
Traktat z Maastricht wprowadził procedurę współdecydowania Parlamentu Europejskiego w zakresie…
…. Traktat powołał również Fundusz Spójności, z którego mogą korzystać kraje, których PKB przeliczony na mieszkańca wynosi poniżej 90% średniej unijnej.
Twórcy UE zakładali wejście w życie traktatu z Maastricht po ratyfikacji przez państwa członkowskie z dniem l stycznia 1993, jednak proces ratyfikacji przedłużył się. Parlament Europejski zdecydowaną większością głosów wyraził zgodę na jego ratyfikację…
… wspólnej waluty. Krytykom przewodziła wówczas była premier Margaret Thatcher. Pod wpływem silnej opozycji konserwatywny rząd Johna Majora odrzucił Kartę Socjalną dołączoną do traktatu. Referenda przeprowadzone w Wielkiej Brytanii i Francji latem 1993 wykazały tylko minimalną przewagę zwolenników Unii Europejskiej.
Formalnoprawne komplikacje z ratyfikacją wystąpiły także w Niemczech, ze względu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)