To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przesłanki i proces przebudowy polskiego systemu bankowego W drugiej połowie lat 80-tych zaczęły przeważać poglądy, że system bankowy powinien być bardziej rozbudowany, że należy dopuścić konkurencję, samodzielność banków i położyć nacisk na ich działalność komercyjną.
Ogólnie można powiedzieć, że sytuację charakteryzowały następujące elementy:
ograniczona liczba banków, brak konkurencji i ścisła specjalizacja banków,
łączenie przez NBP funkcji banku komercyjnego i niektórych funkcji banku centralnego,
administracyjne ustalanie przez rząd stóp procentowych, kierunków i wielkości akcji kredytowej (obowiązywał roczny plan kredytowy i plan kasowy),
brak przepisów prawnych regulujących działanie systemu bankowego (m.in. norm przezornościowych), jak też brak instrumentów polityki pieniężnej banku centralnego,
brak międzybankowego systemu rozliczeniowego.
Pod koniec lat osiemdziesiątych podjęto reformę, która zasadniczo zmieniła obraz systemu bankowego w Polsce. Punktem wyjścia reformy bankowej był „Program umacniania pieniądza” przygotowany przez NBP w 1987 r. po raz pierwszy w powojennej historii Polski wskazano na doniosłe znaczenie pełnowartościowego pieniądza, jego stabilności i wymienialności, zarówno dla gospodarki, jak i społeczeństwa. Zwrócono uwagę na konieczność stworzenia instytucjonalnych zapór chroniących gospodarkę przed wypływem pustego pieniądza, a w szczególności uniezależnienia banku centralnego od rządu oraz koniunktur i presji politycznych. W celu umocnienia pieniądza - stwierdzono w „Programie” - niezbędne jest oddzielenie funkcji depozytowo-kredytowych, które powinny być domeną samodzielnych banków komercyjnych, od funkcji emisyjnej, realizowanej przez bank centralny.
Pierwszy etap reform bankowych stanowiło prawne i organizacyjne wyodrębnienie ze struktur NBP Powszechnej Kasy Oszczędności w 1987 roku. Celem tego przedsięwzięcia było usamodzielnieni PKO i umożliwienie bankowi tworzenia własnej strategii rozwoju. Jednocześnie pozostawiono nie rozwiązaną kwestię obciążeń z przeszłości (tj. długoletnich kredytów na budowę mieszkań udzielonych spółdzielniom mieszkaniowym).
11 kwietnia 1988 r. Rada Ministrów zatwierdziła dokument pod tytułem „Przebudowa organizacji i funkcji NBP i utworzenie sieci banków kredytowych” przygotowany przez NBP oraz wydała rozporządzenie o utworzeniu z dniem 1 maja 1988 r. dziewięciu banków depozytowo-kredytowych. Na tej podstawie rozpoczęto prace organizacyjne i legislacyjne, zmierzające do budowy nowego modelu bankowości polskiej.
Za główne założenie reformy bankowej uznano stworzenie dwupoziomowego systemu bankowego, charakterystycznego dla państw o rozwiniętej gospodarce rynkowej.
(…)
… zagranicznych.
Pierwsze prywatyzowane banki - Bank Śląski S.A. I Wielkopolski Bank Kredytowy S.A. - znalazły inwestorów strategicznych. Byli nim holenderski bank - ING oraz Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju S.A. W obu przypadkach odbyły się też publiczne oferty sprzedaży. Akcje WBK S.A. cieszyły się dość umiarkowanym zainteresowaniem publiczności i dlatego zastosowano przy ich sprzedaży dyskonto…
… aktywami i pasywami, gospodarowaniu zasobami ludzkimi, jak też tworzeniu służb rewizji wewnętrznej.
Dawne banki specjalistyczne: Bank Handlowy S.A., Bank Polska Kasa Opieki S.A., Bank Gospodarki Żywnościowej S.A., Bank Rozwoju Eksportu S.A. zaczęły przekształcać się w banki uniwersalne. Stanowiło to efekt poszukiwania nowych, bardziej zróżnicowanych źródeł dochodów. Procesowi temu towarzyszyła utrata przewagi na dotychczasowych polach działania. Jednocześnie z procesem ewoluowania tradycyjnych banków specjalistycznych w kierunku banków uniwersalnych powstawały nowe banki specjalistyczne, czy raczej deklarujące działalność w wybranych dziedzinach, mające realizować pewne szczególne misje np.: Bank Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego S.A. - założony dla popierania budownictwa mieszkaniowego,
Bank Ochrony…
…, które są zobowiązane przestrzegać banki, należą następujące współczynniki:
Współczynnik wypłacalności - stanowi najbardziej syntetyczną miarę bezpieczeństwa banku - mierzy bowiem stopień pokrycia kapitałem pozycji obarczonych ryzykiem (aktywów i pozycji pozabilansowych). Przyjęto, że współczynnik nie powinien być niższy niż 8%. Ryzyko odzwierciedlają wagi obciążające w różny sposób poszczególne pozycje. Najwyższe…
…, że najlepszą metodą wprowadzenia oczekiwanych zmian byłoby pozyskanie inwestora strategicznego - banku zagranicznego, który wziąłby na siebie również odpowiedzialność za zarządzanie (albo przez tzw. kontrakt menedżerski, albo przez objęcie stanowisk we władzach banku). Pierwotnie przyjmowano, że pakiet dla inwestora strategicznego nie powinien przekraczać 30% akcji (przy pozostawieniu ok. 30% dla Skarbu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)