Polityka pieniezna ,kredyt lombardowy

- Kredyt lombardowy - jest udzielany przez Bank centralny bankom komercyjnym na bardzo krótkie terminy (kilkudniowe) pod zastaw papierów wartościowych (bony skarbowe, obligacje rządowe, weksle).
Kredyt ten jest narzędziem wspierania i regulowania bieżącej płynności płatniczej banków komercyjnych. Stanowi on tylko przejściową pomoc i dlatego powinien być w zasadzie spłacony w ciągu 3 miesięcy.
W 1996 roku NBP wprowadził nowe zasady udzielania bankom komercyjnym kredytu lombardowego pod zastaw skarbowych zmaterializowanych papierów wartościowych. Dzięki tym zmianom banki mogą zaciągać w NBP kredyt lombardowy, na każdy dzień w dowolnej wysokości. Kwota kredytu ograniczona jedynie portfelem wolnych papierów wartościowych banku, skorygowanym odpowiednim współczynnikiem.
Kredyt lombardowy umożliwia elastyczne pokrywanie krótkookresowych niedoborów płynności w bankach komercyjnych. Udzielany jest przez NBP na podstawie zawartej z bankami umowy ramowej na pewnych zasadach.
Zasady:
zastawem są skarbowe papiery wartościowe, a wysokość kredytu nie może przekroczyć 80 % ich wartości nominalnej;
termin spłaty kredytu przypada w następnym dniu operacyjnym po dniu jego udzielenia;
warunkiem udzielenia kredytu jest uprzednia spłata kredytu zaciągniętego w poprzednim dniu operacyjnym;
Górną granicę zadłużenia banków w NBP z tytułu kredytu lombardowego wyznacza zasób możliwych do zastawienia skarbowych papierów wartościowych będących w posiadaniu banków.
Stopa kredytu lombardowego (stopa lombardowa) jako podstawowa stopa banku centralnego z reguły pełni funkcję stopy maksymalnej, określającej krańcowy koszt pozyskania pieniądza na rynku międzybankowym. - 5,25% od marca 2009r.
Stopy procentowe na rynku międzybankowym wahają się - między stopą lombardową (SUFIT),
- a stopą depozytową (PODŁOGA) ... zobacz całą notatkę