Polityka międzynarodowa (1815—1871) 1815 - Kongres Wiedeński Kongres wiedeński obradujący od października 1814 do czerwca 1815, był odzewem zwycięskich mocarstw na 25-letni okres zawirowań w Europie, rozpoczęty Wielką Rewolucją Francuską w 1789r., a zakończony klęską Napoleona. Na jego decyzję przemożny wpływ miała Wielka Brytania. Jej przedstawiciel lord Castelreagh zdołał narzucić pozostałym liczącym się uczestnikom (Francja - Charles Talleyrand, Prusy król Fryderyk Wilhelm III, Rosja car Aleksander I, Austria MSZ Klemens Metternich) plan Pitta. Podczas obrad Kongresu wiedeńskiego opracowano trzy podstawowe zasady, na których oparto międzynarodowy porządek:
Legitymizm określał nienaruszalność panujących historycznych dynastii. Zakładał, że władza pochodzi w swej istocie od Boga, a nie od ludu. Tym samym niedopuszczalna jest rewolucja czy demokratyzacja. Zasada restauracji polegała natomiast na przywracaniu obalonych przez Napoleona monarchii i dynastii oraz częściowych zmian w prawie, które przywrócą idee prawne sprzed okresu Rewolucji Francuskiej. Był to wyraz konserwatyzmu idei Kongresu Wiedeńskiego. Koncepcja równowagi sił zaś zakładała, że niedopuszczalne jest, aby którekolwiek z państw Europy przewyższało siłą inne państwa, potencjalnie zagrażając ich interesom. W przypadku, gdyby zaistniała sytuacja nierównowagi, pozostałe państwa europejskie miałyby prawo podjąć interwencję, w tym zbrojną, na rzecz przywrócenia kontynentalnej równowagi. Tak więc Kongres Wiedeński potwierdzał legalność wojny w obronie interesów europejskich władców. Aby zagwarantować działanie idei równowagi sił w praktyce oraz zapobiec szerzeniu idei rewolucyjnych, Rosja, Austria i Prusy powołały Święte Przymierze, do którego w następnych latach przystąpiły niemal wszystkie państwa Europy i Turcja.
Nowy europejski porządek opierała się nie na sile, ale na poczuciu wśród wszystkich krajów kontynentu wspólnych wartości. Można więc było mówić o opracowaniu pewnego uniwersalnego wzorca nie tylko fizycznej, ale i moralnej równowagi sił.
Święte Przymierze Miało pełnić rolę spoiwa nowego systemu, któremu jednak przypisuje się nazbyt doniosłą rolę. Pomysłodawca projektu - car Aleksander I - widziała w nim ucieleśnienie własnej „misji przywrócenia porządku opartego na chrześcijańskich zasadach”. W istocie związek ten postrzegany w kategoriach „strażnika” europejskiego porządku pełnił bardziej rolę scalającą Rosję, Prusy i Austrię. Choć do 1817r. przystąpiło do niego szesnaście kolejnych państw, to brak w jego strukturach W. Brytanii (również Turcji i Państwa Kościelnego) świadczy o tym, że główny architekt ładu wiedeńskiego nie przywiązywał doń zbyt wielkiej wagi jak do gwaranta utrzymania systemu. Szybko też dały znać o sobie sprzeczności między Londynem a sygnatariuszami Świętego Przymierza.
(…)
… doprowadzają do rewolucji - nowym królem zostaje Ludwik Filip Orleański
przyśpiesza to wybuch powstania w Królestwie Niderlandów - czujący się obywatelami drugiej kategorii Belgowie doprowadzają do wybuchu powstania, popierają ich Francja i Wielka Brytania, Rosja chce wysłać wojska ale zatrzymuje je w Królestwie Polskim powstanie listopadowe, co ratuje rewolucję belgijską
12.1830 na konferencji londyńskiej 5…
…
1870 - zjednoczenie Włoch
Sardynia (Piemont) wsparła Francję w wojnie krymskiej, dąży do zjednoczenia ziem włoskich
porozumienie w Plombieres - w zamian za Niceę i Sabaudię Napoleon III obiecuje pomoc w wojnie z Austrią o Wenecję i Lombardię, potrzebują tylko pretekstu
ten dostarcza Austria, która żąda zaprzestania zbrojeń - ultimatum odrzucone, wojska austryjackie pokonane pod Magentą i Salferino
Sardynia chce walczyć dalej, ale Napoleon nie chce ich zbytniego wzmocnienia - pokój w Villafranca, Lombardia wraca do Sardynii
ruch rewolucyjny - przewodzi mu Garibaldi, który zajmuje Królestwo Obojga Sycylii, a następnie podporządkowuje się Wiktorowi Emanuelowi
w 1866 r. Włochy sprzymierzają się z Prusami i przejmują Lotaryngię
w 1870 z Rzymu wycofują się wojska francuskie (wojna prusko-francuska…
…
najbardziej gwałtowny przebieg na Węgrzech - powstanie, stłumione dopiero przy pomocy wojsk rosyjskich
1853-1856 - wojna krymska
car widząc słabość Turcji dąży do jej rozbioru, proponując Wielkiej Brytanii Egipt - uważa że Turcja to konający człowiek Europy
Wielka Brytania nie chce zmiany układu sił
pretekstem do wojny opieka nad miejscami świętymi w Palestynie - Turcja wydaje dekret o prawach i przywilejach…
… się ona dla Francuzów casus belli- Francja wypowiada wojnę
porażka pod Sedanem - Napoleon III dostaje się do niewoli
w wyniku rozmów pokojowych Francji traci część Alzacji i Lotaryngii, dochodzi do zjednoczenia Niemiec przez Prusy, Wilhelm I otrzymuje tytuł cesarza niemieckiego
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)