Max Weber
Polityka jako zawód i powołanie Pojęcie polityka Jest ono bardzo szerokie i obejmuje każdy rodzaj samodzielnej działalności kierowniczej, czyli kierowanie lub wywieranie wpływu na kierowanie związkiem politycznym, w więc w dobie współczesnej - państwem.
Jest to również dążenie do udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy czy to między państwami, czy też w obrębie państwa między grupami ludzi, jakie ono obejmuje.
Kto uprawia politykę, ten dąży do władzy - do władzy rozumianej jako środek w służbie innych celów, idealnych bądź egoistycznych, lub do władzy „dla niej samej”: po to, by rozkoszować się poczuciem prestiżu, jakie ona daje.
Pojęcie państwo Socjologiczna definicja nowoczesnego państwa może ostatecznie odwoływać się tylko do specyficznego środka, który właściwy jest państwu, tak jak i każdemu związkowi politycznemu: do przemocy fizycznej. Każde państwo opiera się na przemocy - mówił swego czasu Trocki. Bez przemocy państwo by nie istniało, a zamiast niego pojawiłaby się anarchia.
Państwo jest taką wspólnotą ludzką, która w obrębie określonego terytorium - owo terytorium stanowi jej wyróżnik - rości sobie (z powodzeniem) prawo monopolu na wywieranie prawomocnej przemocy fizycznej.
Aby państwo mogło istnieć, ludzie poddani panowaniu muszą podporządkować się autorytetowi, jaki przypisują sobie ci, którzy w danym wypadku panują.
Trzy wewnętrzne uprawomocnienia - podstawy prawomocności panowania tradycyjne - autorytet tego, co bezpowrotnie minione ; nastawienie, by przestrzegać o byczaju uświęconego szacunkiem; charakterystyczne dla patriarchy i księcia patrymonialnego dawnego typu
charyzmatyczne - autorytet niecodziennego, osobistego daru łaski (charyzmy), całkowite oddanie oraz osobiste zaufanie do objawień, bohaterstwa, lub innych właściwości przywódczych jednostki; charakterystyczne dla proroków, wybranych wodzów wojennych, władców plebiscytowych, wielkich demagogów i przywódców partii politycznych
legalne - wiara w ważność legalnego ustanowienia i uzasadnionej poprzez racjonalnie utworzone reguły kompetencji rzeczowej; nastawienie na posłuszeństwo w wypełnianiu wynikających z ustanowienia obowiązków, charakterystyczne dla nowoczesnych „sług państwa”
Webera przede wszystkim interesuje typ drugi: panowanie na mocy oddania tych, którzy są posłuszni czysto osobistej „charyzmie przywódcy”. Albowiem tu jest zakorzeniona idea powołania w jej najpełniejszej postaci. Autor skupia się na przywództwie politycznym , które było osobliwością Zachodu:
początkowo skupionym w rękach wolnego „demagoga”, wyrosłego na gruncie miasta-państwa
potem w postaci parlamentarnego „przywódcy partyjnego” wyrosłego na gruncie państwa konstytucyjnego
(…)
… udało się już wywłaszczyć szlachtę z jej stanowej władzy politycznej, ściągali ją oni na dwór i wykorzystywali w służbie politycznej i dyplomatycznej.
Czwarta kategoria to twór specyficznie angielski: patrycjat obejmujący drobną szlachtę i miejskich rentierów, technicznie nazywany genry.
Piąta warstwa była specyficzna dla Zachodu, głównie dla kontynentu europejskiego i miała decydujące znaczenie…
… byłby rentier, np. właściciel ziemski).
Kierowanie państwem lub partią przez ludzi, którzy (w ekonomicznym sensie tego słowa) żyją wyłącznie dla polityki, a nie z polityki, oznacza niechybnie „plutokratyczną” (plutokracja - gr. Władza bogaczy) rekrutację warstw przewodzących politycznie.
Aby temu zapobiec, osoby zaangażowane politycznie powinny mieć zapewnione regularne i pewne dochody z uprawiania…
… obstaje przy poleceniu, które wydaje mu się niesłuszne, wykonać je na odpowiedzialność wydającego to polecenie w sposób sumienny i dokładny, tak jak gdyby odpowiadało ono własnemu przekonaniu urzędnika.
Natomiast honor przywódcy politycznego polega na wyłącznej odpowiedzialności osobistej, jaką ponosi on za własne czyny.
Dziennikarstwo polityczne
Dziennikarz dzieli los wszystkich demagogów, adwokatów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)