Polaryzacja przez odbicie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 882
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Polaryzacja przez odbicie - strona 1 Polaryzacja przez odbicie - strona 2

Fragment notatki:

Polaryzacja przez odbicie W 1809 r. Malus odkrył, że światło może być częściowo lub całkowicie spolaryzowane przez  odbicie. Rysunek przedstawia wiązkę niespolaryzowaną padającą na powierzchnię szkła. Wektor E  można rozłożyć na dwie składowe: • składową  σ prostopadłą do płaszczyzny padania (płaszczyzna rysunku), • składową  π leżącą w płaszczyźnie padania. Dla światła całkowicie niespolaryzowanego obie składowe maja jednakowe amplitudy. Stwierdzono doświadczalnie, że dla szkła (i innych materiałów dielektrycznych) istnieje pewien kąt  padania, nazywany  kątem całkowitej polaryzacji   α p , dla którego współczynnik odbicia składowej π  jest równy zero. Wtedy wiązka odbita jest spolaryzowana liniowo prostopadle do płaszczyzny  padania. Wiązka przechodząca jest tylko częściowo spolaryzowana (składowa  π jest całkowicie  załamana, a składowa  σ tylko częściowo). Zwróćmy uwagę, że wiązka załamana ma większe  natężenie od wiązki odbitej. Doświadczalnie stwierdzono, że gdy kąt padania jest równy kątowi całkowitej polaryzacji to  wówczas wiązka odbita i załamana tworzą kąt prosty co oznacza że α  +  β = 90° Natomiast z prawa załamania mamy β α sin sin 2 1 n n = Z obu tych równań otrzymujemy α α α cos ) 90 sin( sin 2 2 1 n n n = − =  α α β padające światło niespolaryzowane fala odbita fala załamana składowa  π składowa  σ powietrze szkło n = 1.5 albo n n n  = = 1 2 tg α przy czym promień pada z ośrodka 1 i załamuje się w ośrodku 2. To ostatnie równanie jest nazywane  prawem Brewstera . Prawo to zostało znalezione doświadczalnie ale oczywiście można je wyprowadzić ściśle przy  pomocy równań Maxwella. Document Outline Polaryzacja przez odbicie ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz