Połączenie i zmieszanie.
Accessio (przyrost, przybytek) prowadziła do nabycia własności na rzeczy ubocznej, która w sposób trwały została złączona z rzeczą główną, stając się pod względem gospodarczym jej częścią składową. Obowiązywała tutaj zasada: accessio cedit principali - „przyrost przypada temu co główne”. Połączyć się mogły:
nieruchomość z nieruchomością - powodem tego były liczne rzeki
alluvio (przymulisko) - powiększenie jednego gruntu kosztem drugiego przez łagodne działanie rzeki
avulsio (oderwisko) - gwałtowne oderwanie przez rzekę części gruntu i przyłączenie jej do gruntu innego właściciela. Oderwisko stawało się częścią składową gruntu dopiero z chwilą trwałego z nim przyłączenia
nieruchomość z ruchomością - nieruchomości były rzeczami ważniejszymi, stąd zasada: superficies solo cedit - „to, co jest na powierzchni przypada gruntowi” (właścicielowi gruntu). Istniał wymóg trwałego połączenia rzeczy ruchomej z nieruchomością.
ruchomość z inną ruchomością - tutaj połączenie również musiało mieć charakter trwały, własność rzeczy głównej rozciągała się na rzecz uboczną np. przez spawanie (ferruminatio) - prawo własności na rzeczy ubocznej gasło definitywnie. Natomiast przy lutowaniu (plumbatura) własność rzeczy ubocznej mogła odżyć na nowo.
Inne zasady obowiązywały przy połączeniu w wyniku zmieszania płynów (confusio) albo ciał stałych (commixtio), należących do różnych właścicieli. Jeśli ich odłączenie było niemożliwe, powstawała na mieszaninie współwłasność, w której udziały były uzależnione od wartości wkładów poszczególnych właścicieli.
Wyjątkiem były pieniądze (pecunia), które przez zmieszanie stawały się wyłączną własnością posiadacza.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)