PROBLEMY ZWIĄANE Z POJMOWANIEM I STOSOWANIEM PRAWA WŁAŚCIWEGO.
Sąd lub inny polski organ jako prawo właściwe może stosować bądź prawo obowiązujące w Polsce bądź prawo obce.
w myśl przyjmowanej u nas zasady równorzędnego traktowania praw obowiązujących na różnych terytoriach prawo obce powinno być traktowane na równi z prawem własnym.
Obce prawo właściwe należy stosować w granicach jego właściwości , wyznaczonej przez normy kolizyjne własnego prawa prywatnego międzynarodowego.
Normy te stwarzają podstawę zastosowania prawa obcego.
Tylko wyjątkowo, w przypadkach przewidzianych przez normy kolizyjne własnego prawa mogą być przy tym brane pod uwagę obce normy kolizyjne.
Od stosowania obcego prawa właściwego trzeba odróżnić przypadki gdy normy prawne wchodzące w skład obcego systemu prawnego są jedynie uwzględniane jako element podlegającego ocenie stanu faktycznego.
Obowiązywanie i treść norm obcego prawa właściwego należy ustalać zgodnie z zasadami przyjętymi w państwie, o którego prawo chodzi.
Trzeba respektować te źródła prawa, które owo prawo przewiduje oraz pojmować normy tego prawa wg zasad przyjętych w państwie o którego prawo chodzi.
Prawo właściwe (zarówno polskie i obce) powinno być stosowane z urzędu niezależnie od tego czy strony się na nie powołały.
Zastosowanie prawa obcego nie zależy od kolizyjnoprawnej wzajemności.
Jest więc niezależnie od tego czy sąd państwa o którego prawo chodzi w sytuacji powiązanej z naszym obszarem prawnym w sposób podobny do tego jaki zachodzi w rozpatrywanym przypadku, zastosowałby nasze prawo.
Nie można zatem zrezygnować z zastosowania właściwego prawa obcego tylko dlatego, że w obcym systemie prawnym przyjęte zostało w danym zakresie odmiennie unormowanie kolizyjnoprawne niż w prawie polskim.
Niezastosowanie w ogóle lub błędne zastosowanie prawa właściwego stanowi naruszenie prawa materialnego. (tak własnego jaki i obcego).
Str. 77 §
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)