Pojęcie i cechy charakterystyczne ustawy.
Ustawa jest to:
akt parlamentu, o charakterze normatywnym, zajmujący najwyższe miejsce w systemie źródeł prawa krajowego, o nie ograniczonym zakresie przedmiotowym, przy czym niektóre materie mogą być regulowane tylko w drodze ustawy lub z jej wyraźnego upoważnienia, dochodzący do skutku w szczególnej procedurze, która w swych zasadniczych zrębach znajduje unormowanie konstytucyjne.
Charakter ustawy jako aktu parlamentu oznacza, że żaden inny organ państwowy nie może stanowić ustawy, co jest oczywistą konsekwencją zarówno zasady podziału władz, jak i zasady demokratycznego państwa prawnego. Stwierdzenie, że ustawa jest aktem parlamentu, oznacza, że w jej dochodzeniu do skutku muszą zawsze brać udział obie izby parlamentu. Charakter ustawy jako aktu normatywnego oznacza, że wszystkie postanowienia ustawy muszą być ujęte w sposób pozwalający im stać się budulcem dla norm prawnych, nie może być w ustawie wypowiedzi pozbawionych normatywnego charakteru. Ustawa zajmuje najwyższe miejsce w systemie prawa krajowego, bo żaden inny akt normatywny nie łączy w sobie cechy szczególnej mocy prawnej i nie ograniczonego zakresu przedmiotowego. Ustawa jest aktem o nieograniczonym zakresie przedmiotowym, co oznacza, że za jej pośrednictwem można regulować wszelkie materie, byle tylko zachować normatywny charakter jej postanowień i pozostać w zgodzie z treściami zawartymi w konstytucji i w umowach międzynarodowych.
Charakterystyczną cechą ustawy jest też zasada jej wyłączności dla regulowania określonych materii, a więc przyjęcie założenia z którego wynika że pewne najważniejsze kwestie mogą być regulowane tylko w formie ustawy.
Ostatnią cechą ustawy jest ujęcie procesu jej dochodzenia do skutku w szczególną procedurę, zwaną trybem ustawodawczym.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)