Doktryny polityczno- prawne - jak społeczeństwo odbierało daną sytuację, w której się znajdowało, poglądy, opinie, oceny, sposób widzenia instytucji polit., prawa.
Prawo - zbiór przepisów, norm w państwie wewnętrznie usystematyzowanych, schierarchizowanych, które regulują stosunki społ. w danym państwie.
Polityka - pierwotnie: wiedza o polis; do XVIII w. jako nauka o państwie, dyscyplina nauk społ., która zajmuje się relacjami władzy i wpływu między wielkimi grupami społecznymi.
Władza - oddziaływanie na jednostkę tego, kto tę władzę posiada, stosunek społ., łączy podmioty nierówno rzędne . Podmiot władzy określa podmiotowość kogoś kto znajduje się po 2-giej stronie. Może być upodmiotowienie lub uprzedmiotowienie.
Wpływ - niesformalizowany sposób oddziaływania na rzeczywistość. Także stosunek społeczny. Na zasadzie „mniej” lub „bardziej”. Podmiot trzeci wywiera wpływ na podmiot władzy. Wpływ przebiega od tego, który władzy nie posiada do tego, który władzę posiada.
Myśl polityczno- prawna - ludzka refleksja, problemy polityki i prawa i problemy norm społ. w danym czasie, w danym miejscu. Uwikłanie w czasie i miejscu, oddziałuje na pewien fakt, jest subiektywna (wyraża czyjeś poglądy, przekształca fakt, wyraża opinię, może mieć walor normatywny lub deskryptywny .
Teokracja - rządy z woli Boga, powołanie na boską legitymację.
Hierokracja - teokracja + rządy kapłanów [Watykan, w Mezopotamii na chwilę], rządy świętych.
Eudajmonizm - troska o dobro poddanych; doczesność- dobrze tu i teraz; władza sprawowana jest dla ludu; hasło z etyki utylitarno- hedonistycznej (użyteczno- przyjemnościowej); pojęcie greckie, z zakresu etyki. Szczęście osiąga się przez doczesne przyjemności.
Deifikacja - ubóstwienie (w Egipcie np. faraon inkorporacją Boga; w Mezopotamii- władca namiestnikiem Boga)
Charyzma - właściwość podmiotu, nakłada na członków wspólnoty obowiązek posłuszeństwa. Legitymizuje, ale charyzmy trzeba potwierdzać. Charyzmatyczny przywódca był wybierany przez Boga.
Hedone - przyjemność cielesna, ale poddana rozumowi.
Uniwersalizm - coś co wyrasta ponad to, co jest chwilą, ponadczasowość, generalność, powszechność [średni. - Kościół, Cesarstwo]. Np. uniwersalizm władzy, papieski, cesarski, chrześcijański. Dzis. pogląd rozszerzenia etyki chrześc. na cały glob. Powtórzenie schematu teokratycznego namiestnictwa [Sumerowie- koncepcje podbijania poszczególnych miast].
Lex Sacrata - prawo pochodzące od Boga (relacje istota- Bóg i relacje międzyludzkie]
Fizotycy - przedstawiciele jońskiej filozofii przyrody.
He r a klityzm (wariabilizm)- pogląd Heraklita z Efezu; wszystko płynie ( pantha rei ); zmienność rzeczy, wszystko jest w ruchu.
(…)
…- przekonanie że nad wszystkim istnieje jakaś wspólnota; jesteśmy „obywatelami świata”.
Sofia (sophia)- mądrość <praktyczny wymiar>
Episteme- wiedza *[epistemologia- nauka o poznaniu]
Finityzm- skończoność, kres [u Greków]
Uniwersalizm- relacje jednostki do grupy, jednostka nigdy jako byt wyobcowany.
Obiektywizm- oparcie na tym co jest obiektywne (to co subiektywne nie było oparciem).
Ekskluzywność- myśl…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)