Podwarstwa łąca logicznego
Udostępnione przez podwarstwę łącza logicznego usługi umożliwiają przesyłanie jednostek danych, a więc tworzą minimalny zakres, który można uznać za wystarczający dla całej warstwy liniowej. Na ogół dogodne jest rozbudowanie tych usług, a także dysponowanie jednolitym zestawem usług, opartym na różnorodnych rozwiązaniach podwarstwy dostępu.
Elementarnym rozszerzeniem funkcjonalnym jest adresowanie. Pojedynczy obiekt podwarstwy łącza logicznego może obsłużyć wiele punktów udostępniania usług, z których ma adres indywidualny, niepowtarzalny w ramach jednej stacji. Możliwe jest określenie adresem grupowym dowolnego podzbioru takich punktów lub adresem rozgłaszania - wszystkich. Takie rozszerzenie jest cenne, gdyż umożliwia świadczenie usług na rzecz wielu różnych obiektów warstwy wyższej, a w przypadku wykorzystania wprost przez procesy użytkowe - obsługę wielu takich procesów, np. w ramach każdej stacji można przyjąć, że proces obsługi drukarki będzie używał punktu udostępniania usług o adresie 2, a proces wyświetlania na ekranie przesłanych ciągów znaków punktu o adresie 7.
W warstwie liniowej powinna być możliwość buforowania pakietów zleconych do wysłania. Jeśli podwarstwa dostępu nie ma tej własności, to własność ta jest realizowana w podwarstwie łącza logicznego. Zbiór usług tej podwarstwy wykracza też - ogólnie rzecz biorąc - poza prostą transmisję bezpołączeniową.
Każdy pakiet jest przesyłany przy użyciu jednaj ramki danych identycznej z jednostką danych usług podwarstwy dostępu.
Usługi podwarstwy łącza logicznego. a) usługi bezpołączeniowe - w normie ISO 8802.2 nazywane są usługami typu 1. Protokół realizujący usługi typu 1 jest bardzo prosty: z dokładnością do rozszerzonego adresowania i być może kolejkowania korzysta wprost z usług podwarstwy dostępu. Jakość usług jest też praktycznie nie zmieniona (z wyjątkiem ignorowania negatywnych lokalnych potwierdzeń podwarstwy dostępu - jeśli takie występują). W większości LSK udostępniany jest wyłącznie ten typ usług, a dalsze funkcje można uzyskać skutecznie w ramach protokołów wyższych warstw;
b) usługi połączeniowe - w ramach normy ISO 8802.2 przewidziano też usługi połączeniowe, zwane usługami typu 2, przy czym ich świadczenie nie jest obligatoryjne. Usługi te obejmują nawiązywanie i rozwiązywanie połączenia między parą punktów udostępniania usług podwarstwy łącza logicznego określoną adresami indywidualnymi, transmisję danych z eliminacją przekłamań, zagubień i powtórzeń, a także sterowanie przepływem (dopasowanie dopuszczalnego tempa transmisji danych przez nadawcę do możliwości odbiorcy). Usługi połączeniowe warstwy liniowej są w sieciach lokalnych bardzo rzadko wykorzystywane, gdyż tworzą spory narzut czasowy;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)