To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Orientacja klasyczna w zarządzaniu Ogólna charakterystyka: klasyczna nauka zarządzania ma trzy główne nurty: naukowe zarządzanie, zarządzanie administracyjne i teorię biurokracji. Organizacja jest tutaj pojmowana jako system racjonalny czyli tak zaprojektowany, by cele osiągnął w sposób skuteczny i efektywny. Naukowe zarządzanie koncentrowało swoją uwagę na zwiększeniu wydajności pracy. Głównymi przedstawiciele tego nurtu to: Fryderyk Taylor, Frank Gilbert, Lillian Gilbert, Henry Gantt, Harrington Ernesron, Henry Gantt. W Polsce w tym gronie wymienia się Karola Adamieckiego. Zarządzanie administracyjne to nurt w klasycznej nauce zarządzania stworzony przez Henryka Fayola. Jego głównym celem było stworzenie uniwersalnych zasad sprawnego zarządzania. Teoria biurokracji została sformułowana przez Maxa Webra który żył w latach 1684-1920. Okres najmniejszej aktywności : od przełomu XIX i XX wieku do lat 30-tych, ponowny wzrost zainteresowania i popularności w latach 50-tych i współcześnie jako sposoby na obniżkę kosztów i wydajności pracy. Główne osiągnięcia: stworzenie podstaw późniejszego intensywnego rozwoju nauki o zarządzaniu, opracowanie podstawowych praw i zasad zarządzania, zidentyfikowanie funkcji zarządzania uznawanych do dzisiaj za podstawowe składniki (elementy) zarządzania, skupienie uwagi na organizacji i zarządzaniu, jako przedmiocie badań naukowych. Ograniczenia: Klasyczna teoria zarządzania jest bardziej przydatna dla stabilnych i prostych, niż dla współczesnych i kompleksowych organizacji. Formułowane i zalecane uniwersalne zasady okazują się czasem mało przydatne w zmiennych warunkach. Czynnik ludzki widziany był głownie jako narzędzie, a nie jako podstawowy zasób organizacji. Fryderyk Winslow Taylor(1856-1915) Najważniejsze publikacje:
Zarządzanie warsztatem wytwórczym 1903
Zasady naukowego zarządzania 1911
Jego kariera zawodowa przebiegała w amerykańskim przemyśle stalowym. Przeszedł wszystkie szczeble kariery, począwszy od prostego robotnika aż to dyrektora. W roku 1903 założył własne biuro doradzania organizacyjnego. Był twórcą nowego systemu pracy w przedsiębiorstwie produkcyjnym opierającym się na podziale pracy i specjalizacji. Spośród wielu doświadczeń i eksperymentów Teylora ilustrujących dobitnie sposób podejścia do badań organizacji było słynne badanie 600 osobowej pracy ładowniczej na 2,5 kilometrowym odcinku, przeładowujących takie materiały jak koks, węgiel, popioły, ruda. Szybko zorientował się, ze wydajność pracy decyduje stosowanie narzędzie czyli łopata. Posługiwano się jednym rodzajem łopaty, co wydawało się korzystne. Okazało się, ze łopata nabierająca 1,7 kg węgla pozwala nabywać 17 mg rudy. Po wielu eksperymentach ustalono, że optymalna pojemność łopaty wynosi 9,75 kg.
(…)
… planowania i faktycznego przebiegu różnego rodzaju badań. Współczesne arkusze kalkulacyjne(np. Lotus 1-2-3) oraz metody analizy sieciowej (CPM- opracowana w firmie Du Pont, PERT- opracowana przez marynarkę Wojenną USA- rakiety „Polaris”) wywodzą się z wykresów Gantta. Henry Ford (1863-1947)
Zasłynął głownie jako przedsiębiorca i innowator. Jego poglądy na zarządzanie były raczej tradycyjne. Największą sławę…
… zostanie poddany działaniu nowego czynnika zewnętrznego lub udział w działaniu poszczególnych czynników zewnętrznych ulegnie zmianie, to układ będzie dążył do zmniejszenia wpływu czynnika zewnętrznego i osiągnięcia stanu równowagi, zbliżonego do stanu równowagi wyjściowej. Zasada racjonalnego gospodarowania (reguła optymalności)
Powyższa zasada jest uogólnieniem praw naukowej organizacji wg. Tej zasady…
… ludzkiej, zwiększając zużycie zasobów i/lub nakładów pracy, osiąga się w pewnym punkcie optymalny wynik użyteczny, po przekroczeniu którego wielkość tego wyniku maleje. koszt Kmln Zmax X1 wielkość produkcji Zasada racjonalnego gospodarowania(optymalności)
K(X1)=Kmln K(Xz)=Zmax
X1=X2
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)