Używaj strony czynnej, gdyż jest żywsza od biernej.
Polegaj na rzeczownikach i czasownikach. Mocne czasowniki pobudzają wyobraźnię czytelnika. Przymiotników i przysłówków używaj oszczędnie.
Pisz prostymi zdaniami oznajmującymi: podmiot, orzeczenie, dopełnienie.
Używaj wyrazów prostych, krótkich.
Unikaj słów dziwacznych, frazesów, języka gwarowego, biurokratycznego, prawniczego i innych żargonów.
Staraj się pisać zdania krótkie, różnicuj jednak ich długość, by nie powstało staccato. Najlepiej gdy jedno zdanie nie przekracza średnio osiemnastu słów i wyraża jedną myśl.
Zachowaj zgodność czasu.
Unikaj przegadania, zwłaszcza w lidzie. Partie przeładowane przesuń do akapitów dalszych.
Wykorzystuj specyficzne szczegóły uplastyczniające. Przenoś czytelnika na miejsce wydarzeń.
Przedstaw niezbędne tło tematu. Nie może być zawieszony w próżni.
Zdefiniuj terminy, których czytelnik może nie rozumieć.
Wyjaśniając myśli skomplikowane, posługuj się analogiami.
Gdy jakiś bohater został przedstawiony na samym początku, w części dalszej zdefiniuj go ponownie.
Nie zostawiaj pytań bez odpowiedzi: staraj się odpowiedzieć zaraz po postawieniu pytania.
Nie rób nadziei, których nie spełnisz. Jeśli więc piszesz o czymś dowcipnie, podaj przykład.
Wielkie dramaty przedstawiaj powściągliwie.
Nie stwierdzaj, tylko opisuj. Zamiast: był wściekły napisz: walił pięścią w stół, a jego oczy błyszczały.
Najważniejsze słowa umieszczaj na początku i na końcu zdania.
Nie nadużywaj cytatów. Przytaczaj je tylko wtedy, kiedy dokładne brzmienie wypowiedzi jest rzeczywiście istotne lub gdy odznacza się ona czymś szczególnym. Omówienie jest zwykle krótsze.
Jeśli cytujesz, od razu wskazuj źródło.
Usuń wszystkie fragmenty nieistotne. Tekst wartki jest zwięzły.
Nie wydziwiaj. Niektóre tematy trzeba przedstawiać prosto i krótko.
Zmianę wątku sygnalizuj w tekście (akapit).
Przeczytaj tekst na głos, łatwiej wyłapiesz potknięcia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)