Minimum typizacji wymaga, żeby skutek był dobrze napisany. Teorie generalizujące zakładają, że każda zmiana w świecie zewnętrznym zależy od wielu warunków, a ogól tych warunków to przyczyna. Powstaje pytanie, jak odróżnić warunki istotne od nieistotnych. Są 3 zasadnicze teorie, które pojawiły się w nauce prawa karnego europejskiego.
Teoria równowartości warunku (ekwiwalencji).
Wywodzi się z koncepcji Johna Stuarta Milla. Mill, opracowując w 1843 r. tę teorię stwierdził, że ma ona zastosowanie do logiki przyrody. Nie budował tej teorii dla prawników czy też prawa karnego, lecz dla badań przyrodniczych. Sam tytuł System logiki oznaczał wyraźne odniesienie do logiki, a nie do prawa karnego. Mill zaproponował ustalanie warunków, które są istotne, według pewnego kryterium. Według niego każde zdarzenie poprzedzone jest pewnymi warunkami występującymi w przyrodzie. Jeżeli chcemy poznać warunki konieczne, to musimy dokonać takiej operacji myślowej, zwanej test conditio sine qua non, czyli test, bez którego nie (test warunku koniecznego). Należy cofnąć się myślami wstecz i wyjąć jeden warunek z tego stanu faktycznego poprzedzającego nastąpienie skutku i zapytać, czy skutek by nastąpił, gdyby tego warunku nie było. Jeżeli odpowiedź jest negatywna, to znaczy, że to był warunek konieczny skutku. Jeżeli stwierdzamy, iż mimo wszystko skutek i tak by nastąpił, to musimy cofnąć się myślami wstecz i stwierdzić, że osoba X strzelał, bo go zatrzymano z dymiącym pistoletem, a gdyby on nie strzelił, to ofiara nadal by żyła (warunek towarzyszący). W związku z tym test sine qua non pozwala nam wyselekcjonować warunki konieczne i warunki niekonieczne. Ta teoria na początku była dla prawa karnego nieprzydatna. Zakładała, że przyczyną jest ogół warunków koniecznych, a tych warunków koniecznych jest cała masa. Jak się te wszystkie warunki konieczne doda do siebie, to się okaże, że za skutek w postaci śmierci człowieka jest odpowiedzialna ogromna liczba osób i w takim razie nikt nie może za to odpowiadać. Następuje rozmycie odpowiedzialności. Mill wcale nie mówił, że chodzi tylko o czyny ludzkie. Można wówczas brać pod uwagę np. warunki pogodowe, porę dnia. Niemiecki uczony przekształcił tę teorię poprzez dokonanie dwóch operacji, które zmieniły oblicze tej teorii. Interesują nas tylko czyny ludzkie. Wpierw musimy je wyselekcjonować, a potem zapytać, czy gdyby tego czynu nie było, to czy skutek by nastąpił czy nie. Odpowiedź „i tak by nastąpił” oznacza, że ten czyn był warunkiem towarzyszącym. Odpowiedź „nie, wtedy by nie nastąpił” oznacza, że mamy warunek konieczny. Ta operacja jest niewinna. Druga operacja była brzemienna w skutkach. Zakłada się, że przyczyną jest każdy warunek koniecznych, a więc ogół warunków koniecznych. Jeżeli powiemy, że on spowodował swoim zachowaniem skutek w postaci śmierci, to mamy sprawcę. Jego czyn był przyczyną skutku, skutek był zabroniony, zaś kto do tego skutku doprowadza popełnia przestępstwo. Sprawca odpowiada karnie.
(…)
… zastosować. W takim wypadku należy odnieść się do art. 10 §3 KK
ARTYKUŁ 10
§3 W wypadku określonym w §2 orzeczona kara nie może przekroczyć dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary.
Uzyskujemy nowe widełki karne dla takiego nieletniego. Zachodzi obligatoryjne obniżenie kary dla nieletniego. Jeżeli czyn zagrożony jest karą 15 lat pozbawienia wolności, to wobec nieletniego nie może przekroczyć 10 lat. Sąd może również nadzwyczajnie złagodzić karę. Nie jest to zastosowanie jakiegokolwiek złagodzenia, lecz łagodniejsze potraktowanie sprawcy w pobliżu dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Nadzwyczajne złagodzenie kary różni się od zwykłego złagodzenia kary. Przy zwykłym złagodzeniu kary brane są pod uwagę okoliczności łagodzące. Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na przełamaniu dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo przejściu na łagodniejszy rodzaj kary. Reguły są określone w art. 60 KK. ARTYKUŁ 60
§6 Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju według następujących zasad:
jeżeli czyn stanowi zbrodnię…
…, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności,
jeżeli czyn stanowi występek przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku, sąd wymierza grzywnę lub karę ograniczenia wolności.
Jeżeli czyn jest zagrożony karą do 5 lat pozbawienia wolności, to jeśli sąd zdecyduje się na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, bo doszedł do wniosku…
… bezprawność czynu wiąże się z typizacją. Nie jest bezprawny jakikolwiek czyn, tylko taki, który jest opisany w ustawie karnej. To zasadnicze znamię wyróżniające prawo karne. Czyn opisany w ustawie jest równy czynowi bezprawnemu. Nagle się okazuje, że to równanie jest paradoksem. Znajdują się w ustawie karnej czyny, które nie są uznawane za bezprawne (np. zabicie kogoś w obronie koniecznej). Żeby wyjść…
… systemów, przyjmujących założenie, że stowarzyszenie nie może odpowiadać karnie. Przestępstwo może popełnić nie osoba prawna, a osoba fizyczna. Osoba prawna nie ma w Polsce dobrego określenia. Za popełnienie przestępstwa odpowiada każdy z osobna. Mówi się o odpowiedzialności podmiotów osób prawnych, podmiotów zbiorowych. Problem ten był od lat dyskutowany w Europie. W prawie anglosaskim występuje pojęcie…
…, który mówi, że za te czyny, za które może ponosić odpowiedzialność osoba prawna, to będzie za to odpowiadać. W Polsce została wprowadzona ustawa z 28.10.2002 o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione. Ustawa ta przewiduje specyficzną odpowiedzialność, która może być rozszerzeniem odpowiedzialności karnej na podmioty zbiorowe. Wyróżnia się 3 zasadnicze cechy tej odpowiedzialności [profesor…
… jako środek bezwzględny lub zawieszony. Środek poprawczy jest dla nieletniego sporą dolegliwością, chociażby z tego względu, że w zakładzie poprawczym będzie przebywał do 21. roku życia. Według prawa cywilnego stanie się pełnoletni, a według prawa karnego będzie już traktowany jako osoba dorosła. Za swoje czyny popełnione w zakładzie poprawczym będzie odpowiadał tak, jakby był nadal nieletni. Kolejnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)