To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawowe założenia epoki oświecenia Większość myślicieli oświecenia uważała się na ogół za członków jednego obozu „filozofów” walczącego przeciwko ignorancji i przesądom. Byli tak również na ogół postrzegani przez sobie współczesnych. Ten obraz ulegał dalszemu ujednoliceniu w dobie porewolucyjnej krytyki XVIII wieku.
Mimo że różni autorzy tworzyli tezy sprzeczne ze sobą potrafili znaleźć wspólną płaszczyznę dyskusji, która nie była do zaakceptowania przez innych autorów popierających niektóre tezy swoich rozmówców.
Filozofia oświecenia nie jest sumą ani następstwem poglądów najwybitniejszych myślicieli oświecenia, takich jak Voltaire, Montesquieu, Hume, Condillac, d'Alembert, Diderot, polega natomiast na sposobie ich intelektualnego porozumienia.
Oświeceniowy styl myślenia znacznie różni się od stylu XVII wiecznego jak i XIX wiecznego, koncepcje i tendencje filozoficzne oświecenia noszą w sobie silne piętno epoki.
Główne hasło oświecenia sformułowane przez Kanta to Sapere aude! - Miej odwagę posługiwać się swym własnym rozumem! Oświeceniem według Kanta to wyjście człowieka z niepełnoletności, którą była nieumiejętność posługiwania się własnym rozumem bez obcego kierownictwa. Wiedza ma za zadanie przeobrazić człowieka, dać mu wiarę w jego posłannictwo i uczynić go pełnoletnim . Zadaniem oświecenia jest wykształcenie nowej postawy wobec świata, a nie rozwiązywanie problemów. Filozofia pełni wielką rolę, biorąc na siebie zadania popularyzatorskie, wychowawcze i mediatorskie.
Filozofia pośredniczy między „uczonym i człowiekiem z ulicy” jak również pomiędzy naukami (np. matematyką i moralnością). Zdaniem Diderota być filozofem to być przeciwko zabobonnikom, nieukom czy szaleńcom.
Krytyka oświecenia godziła we wszystko, co stało na przeszkodzie upełnoletnieniu człowieka: Tradycyjne systemy religijne (krytyka: poznawczej wartości pism świętych, bezrefleksyjnej wiary, instytucji religijnych, ale nie samej religii; poparcie dla religii naturalnej - obraz Boga podporządkowany wymogom ludzkiego rozumu) Autorytety pozbawiające człowieka prawa do sprawdzenia prawidłowości wyznawanych poglądów (w życiu społecznym: krytyka tradycji i autorytetu) Filozoficzne spekulacje, metafizyka, filozofia systemów (poddawanie w wątpliwość wartości dedukcji i matematyki, przeciwstawianie ich fizyce Newtonowskiej) Instytucje społeczne i polityczne, głównie tyranię, z czasem jednak nawet pojawiały się ataki na zasadę hierarchii społecznej i własność prywatną (filozofów oświecenia obarczano winą za wychowanie pokolenia, które przyczyniło się do rewolucji francuskiej w 1789 roku)
Problemy, na których oparte było oświecenie: Problem ładu oparty na kryzysie tradycyjnego światopoglądu religijnego
(…)
… różnic pomiędzy ludźmi poza nimi samymi w czynnikach modyfikującycych trwałą substancję (antropologia sensualistyczna - jej najważniejsze pytania poszukiwały relacji pomiędzy warunkami życia, rodzajem odbieranych wrażeń a właściwościami jednostek ludzkich, społeczeństwo wyprowadza jednostkę z porządku natury).
Człowiek nie był traktowany jak tabula rasa, to, co w człowieku najważniejsze trwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)