To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Imię i nazwisko
1.
2.
3.
4.
5.
…………………….
…………………….
…………………….
…………………….
…………………….
6. …………………….
7. …………………….
8. …………………….
9. …………………….
10. …………………….
Pracownia technologiczna – sem. VII
Temat: Plastyczne surowce i masy ceramiczne
Prowadzący:
dr inŜ. Zofia Puff
mgr inŜ. Magdalena Gizowska
Celem ćwiczenia jest poznanie właściwości ceramicznych surowców ilastych wraz ze
sposobami ich formowania i wybranymi metodami badań.
Wytypowane materiały do badań: kaolin, ił beidelitowy, masa kamionkowa.
Wprowadzenie
Z punktu widzenia technologii ceramicznej wyróŜnia się:
1) surowce plastyczne (iły itp.) stosowane jako składnik spajający masę ceramiczną
i umoŜliwiający kształtowanie wyrobów,
2) surowce nieelastyczne, które mogą być:
a) schudzające, np.: piasek kwarcowy dodawany do iłu (gliny)
przerabianego na cegłę budowlaną. Zadaniem surowców schudzających
jest zmniejszenie skurczliwości masy podczas suszenia, wypalania i
spiekania (zbyt duŜa skurczliwość jest przyczyną mechaniczne deformacji
wyrobu),
b) topniki (skaleń, pegmatyt, fluoryt itp.) dodawane do masy ceramicznej w
celu obniŜenia temperatury jej spiekania.
Plastyczność jest jedną z zasadniczych i najbardziej charakterystycznych właściwości
ceramicznych surowców ilastych. Właściwość ta pozwala na przeprowadzenie stosunkowo
łatwo procesu nadawania określonego kształtu (formowania ze stanu plastycznego) wyrobom
ceramicznym. Jest ona niezmiernie waŜna z uwagi na potrzeby, róŜny stopień plastyczności
oraz moŜliwości jego regulowania. OdróŜnia ona ponadto surowce ilaste od innych
surowców, uŜywanych do produkcji ceramiki.
Metody oznaczania podstawowych właściwości surowców i ceramicznych mas
plastycznych
Dla rozpoznania grup surowców waŜne są specyficzne cechy technologiczne określane
metodami znormalizowanymi. Wybitnie zaleŜy tu na porównywalności i powtarzalności
wyników. Przykładowe badania wykonywane podczas poszczególnych etapów otrzymywania
wyrobu ceramicznego przedstawiono na rys. 1.
Rys. 1: Przykładowe badania wykonywane podczas poszczególnych etapów otrzymywania
wyrobu ceramicznego.
Woda zarobowa, czyli ilość wody, jaką trzeba dodać do wysuszonego w 105°C surowca
plastycznego, aby uczynić go podatnym do formowania, wyraŜa się w procentach wagowych
odniesionych do masy suchej próbki.
Gęstość pozorna (cięŜar objętościowy) jest to do masa 1cm3 surowca wysuszonego,
liczona wraz z porami i innymi pustkami, wyraŜona w g/cm3. Jest ona zawsze mniejsza od
gęstości wskutek niedokładności wypełnienia przestrzeni przez składniki surowca. Gęstość tę
ustala się w wyniku pomiarów objętości bryły surowca i jego masy.
Plastyczność najczęściej definiuje się jako zdolność do tworzenia, po zarobieniu z wodą
plastycznej masy, która pod działaniem stosunkowo niewielkich sił mechanicznych
odkształca się bez naruszenia spoistości (braku spękania).
Plastyczność surowców ceramicznych zaleŜy od wielu czynników, co powoduje, Ŝe
bezpośrednie jej oznaczenie jest bardzo trudne. W praktyce stosuje się metody pośrednie,
które
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)