To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Karolina Czerwińska
Nr indeksu 214092
Recenzja artykułu
„Plasticized chitosan - PVA blend polymer electrolyte based proton battery”, autorzy M.F.Z. Kadir, S.R. Majid, A.K. Arof
Artykuł, którego recenzję chciałabym przedstawić dotyczy badań przeprowadzonych przez malezyjskich naukowców nad polimerowymi elektrolitami na bazie PVA - chitosan z dodatkiem NH4NO3i możliwościami ich aplikacji w bateriach. Celem autorów było udowodnienie, iż zachodzi poprawa przewodnictwa elektrolitu przy użyciu plastyfikatora takiego jak węglan etylenu (EC), a także wyznaczenie najkorzystniejszych proporcji poszczególnych składników. W celu porównania właściwości elektrolitów z plastyfikatorem i bez zastosowano wiele różnorodnych metod badawczych i obliczeń takich jak:
Spektroskopia impedancyjna Pomiar przewodnictwa jonowego
Model Rice`a i Roth`a
SEM - elektronowy mikroskop skaningowy
XRD - dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego
Zależność przewodności od temperatury - krzywa σ-T Krzywe ładowania i rozładowania
Część tych badań była jednak wykonana niepotrzebnie. Autorzy kilkakrotnie różnymi metodami udowadniają, że najlepszy i optymalny skład elektrolitu to 40% wag. chitosanu, 60% wag. PVA, 40% wag. NH4NO3 i 70% wag. EC. Przykładem mogą tu być badania XRD, które obok stwierdzenia, że materiał o małej krystaliczności, a zatem najodpowiedniejszy, powinien zawierać 40% wag. chitosanu, 60% wag. PVA, tylko potwierdzają najkorzystniejszą zawartość NH4NO3i EC, wyznaczoną wcześniej na podstawie pomiaru przewodnictwa jonowego. Ponadto autorzy odnosząc się w artykule do wyników badań XRD przedstawiają je trzykrotnie w formie graficznej, co jest bezcelowe, gdyż prowadzi do tych samych wniosków. Także zdjęcia SEM powierzchni blendy polimerowej chitosan - PVA nie wnoszą istotnych informacji, ponieważ praktycznie nic na nich nie widać i trudno jest cokolwiek zinterpretować. Również tabele dotyczące parametrów elektrolitu z dodatkiem plastyfikatora i bez nie są całkowicie czytelne, a komentarz do nich jest nieklarowny i między innymi odnosi się do danych nieujętych w tabeli (jak lepkość) oraz częściowo powtarza tłumaczenia z badań przewodnictwa jonowego. Oprócz tego nie zostały wyjaśnione wszystkie symbole użyte w tabelach i równaniach. W dalszej części artykułu autorzy stwierdzają, iż wykres zależności przewodności od temperatury pokazuje, iż można ją określać równaniem Arrhenius`a. Jednak przyjęty do badań zakres temperaturowy jest dosyć wąski i nie ma pewności, że autorzy na wykresie nie pokazują tylko fragmentu krzywej, która niekoniecznie w innych temperaturach będzie wykazywać zależność Arrhenius`a. Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż do przygotowania elektrolitu stosowany był 1% kwas octowy (T
(…)
… ze strony drugiej, co sprawia trudność w jednoczesnym zapoznawaniu się z problemem i jego analizowaniu na podstawie wykresu. Pomimo pewnych niedociągnięć artykuł napisany jest dość przystępnym językiem, zrozumiałym dla każdego, kto ma podstawowe wiadomości z elektrochemii. Z pewnością zachęca do dalszego pogłębiania wiedzy z tej dziedziny, z uwagi na to, iż jest bajkowy, tzn. autorzy przeprowadzają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)