To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Planowanie przestrzenne.
Podstawy prawne:
1. Ustawa z 27.03.2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Dz.U.nr80,
poz. 717 z 2003r.z późniejszymi zmianami.
2. Ustawa z 17.05.1989r. Prawo GiK.
3. Ustawa z 27.04.2001r. Prawo ochrony środowiska.
4. Ustawa z 07.07.1994r. Prawo budowlane.
5. Ustawa z 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami.
6. Ustawa z 08.03.1990r. o samorządzie terytorialnym.
Planować – przewidywać przyszłe stany, dotyczy nie tylko ludzi, ale też regionów, gminy,
całego kraju, instytucji.
Planowanie przestrzenne to zespół instytucji, metod i działań zapewniających racjonalne
gospodarowanie przestrzenią.
Na szczeblu kraju: planowanie społeczno – gospodarcze oraz przestrzenne.
Czynniki wpływające na planowanie (ulokowanie działalności):
1. Surowce (występowanie, lokalizacja).
2. Transportowe (komunikacyjne) – transport surowców po dobrych drogach, droga
pełni funkcję osiedlotwórczą.
3. Siła robocza
4. Likwidacja lokalnego bezrobocia.
Zadaniem planowania przestrzennego jest ustalanie dla poszczególnych obszarów
przeznaczenia i sposobów zagospodarowania na określone cele. Określanie przeznaczenia i
sposobów zagospodarowania określa się w tzw. aktach planistycznych.
Definicja z ustawy z 2003r.:
Planowanie przestrzenne określa:
- zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na różne cele,
- zasady ich zagospodarowania, przyjmując tzw. ład przestrzenny i rozwój zrównoważony
jako podstawy tych działań,
- zasady i tryb rozwiązywania konfliktów między podmiotami władającymi
nieruchomościami, obywatelami, wspólnotami samorządowymi i państwem.
Rozwój zrównoważony – proces mający na celu zaspokojenie aspiracji rozwojowych
obecnego pokolenia w sposób umożliwiający realizację tych samych dążeń następnym
pokoleniom.
Ze względu na różnorodność czynników wpływających na to zjawisko, wyodrębniono 3
główne obszary koncentracji planowanie strategicznego dla osiągnięcia zrównoważonego
rozwoju:
1. Ochronę środowiska i racjonalną gospodarkę zasobami naturalnymi (ograniczenie
zanieczyszczenia środowiska, ochrona zagrożonych wyginięciem gatunków zwierząt
oraz roślin, promocję odnawialnych źródeł energii).
2. Wzrost gospodarczy i sprawiedliwy podział korzyści z niego wynikających.
3. Rozwój społeczny
Def. Rozwój zrównoważony – taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje
proces integrowania działań gospodarczych, społecznych i politycznych z zachowaniem
równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych w celu
zagwarantowania możliwości zaspokojenia potrzeb społeczności zarówno współczesnych jak
i przyszłych pokoleń.
Instytucje planowanie przestrzennego w Polsce:
RCSS – Rządowe Centrum Studiów Strategicznych – prowadzi prace służące Radzie
Ministrów i premierowi do programowania strategicznego (długotrwałego), programowania
rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zagospodarowania przestrzennego kraju. Centrum
to przygotowuje i przestawia Radzie Ministrów m.in. koncepcję programów
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)