To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład
Piaget nie był psychologiem
Zajmował się standaryzacją testów wraz z Alfredem Binetem
Zajmował się wykorzystaniem pojęć można mówić o etapach w rozwoju dzieci
Pierwsza faza badań była przeprowadzona na dzieciach, które już mówiły
Rozwój poznawczy u dzieci przebiega fazowo
3 typy myślenia
Myślenie magiczne posługują się nim dzieci do 3 roku życia – dzieci myślą, że
chmury poruszają się bo one tego chcą
Myślenie anemiczne – dzieci przypisują nieożywionym cech życia
Myślenie logiczne – nie ma sprawczości 7-8 rok życia
Drugi moment w badaniach – rozszerzył grupę wiekową zaczął badać niemowlęta
Sformułowanie faz rozwoju poznawczego dziecka
Pojęcie zmiany struktury poznawcze każdego człowieka muszą pozostawać w równowadze z
tym co wpływa z zewnątrz, każde zaburzenia równowagi doprowadza do akomodacji
(dziecko zaczyna dostosowywać struktury poznawcze do toczenia) i asymilacji (dostosowanie
otoczenia do tego co wiem, do aktualnych struktur poznawczych )
Adaptacja – dostosowanie się do warunków zewnętrznych
Dziecko jest zdolne do otrzymywania bodźca, przechowania i odtwarzania
Dziecko jako naukowiec – Piaget
Dzieci aktywnie i samodzielnie eksplorują otoczenie w poszukiwaniu nowych informacji w
trakcie tego procesu zdobywają nową wiedzę
Eksploracja – napotyka na problem szuka rozwiązania
Asymiluje jeśli się nie da akomoduje
Dziecko jako praktykant – Wygotski
Dziecko jest bierne, dziecko jest praktykantem doświadcza samodzielnie ale poszukuje pod
okiem mistrza – kogoś mądrzejszego, bez otoczenia dziecko nie będzie się rozwijać
Fazy rozwoju poznawczego według Piageta
Do ok. 2/2,5 roku życia
Do ok. 6/7
Do ok. 11/12
Wzrost złożoności struktury poznawczych
Wzrost adaptacyjności sposobu pojmowania świata
Faza sensoryczno – motoryczna 0-2lat
Dziecko poznaje świat przez działanie
Konkretne akty behawioralne działanie ukierunkowane na zewnątrz
Uelastycznianie wzorców działań – dzieci traktują wszystkie bodźce tak samo
Stopniowo nabywanie do akomodowania wzorców czynności
Stopniowe nabywanie umiejętności działań intencjonalnych
Tendencja do uwewnętrznienia operacji poznawczych, przejście od
operowania na konkretach do operowania umysłowego
Stałość przedmiotu- przedmiot istnieje nawet w tedy gdy dziecko go nie widzi
Do 4 miesiąca życia dziecko nie posiada zdolności operowania reprezentacji
poznawczej, najwcześniej zaczynają się pojawiać 9-10 miesiącu
Błąd ab – błąd lokalizacji – pokazujemy dziecku przedmiot i najpierw
chowamy go w jedno a potem w drugie miejsce, dziecko któr nie ma
ukształtowanego pojęcia stałości przedmiotu szuka w miejscu pierwszym
Stadium przedoperacyjne ok. 2-6/7roku życia
Dziecko jest zdolne do angażowania się w zdolności symboliczne
Pierwszą i najważniejszą cechą jest egocentryzm; Skonstruował makietę gór i
posadził lalkę, dziecko miało powiedzieć co widzi lalka, dziecko mówiło to co
widzi ono a nie lalka
Animizm tendencja do ożywiania; 4 fazy rozwoju w tendencji do ożywiania
1. każdy przedmiot jest ożywiany
2. przedmioty, które się poruszają
3. ożywiane są tylko, które są samoistne
4. przypisane są organizmom żyjącym
sztywność- myślenie jest nie odwracalne dzieci, nie są w stanie są w stanie
wykonać odwracalności
zdolność do akceptowania i akceptowania zmian zachodzących w wyglądzie
zewnętrznym
myślenie przedoperacyjne jest myśleniem przed logicznym, nie ma
indukcyjności jest transdukcja
Stadium operacji konkretnych 6/7-11/12 roku życia
wyzbycie się egocentryzmu
pojmowanie prób logicznego myślenia
szeregowanie – porządkowanie pod kontem cech
klasyfikacja – porządkowanie pod kontem przynależności do jakiegoś
kryterium
zasada zachowania stałości obiektu
Operacje formalne od11/12 roku życia
Rozumowanie abstrakcyjne
Operowanie na materiale abstrakcyjnym
Logika
Nabywanie umiejętności złożonych działań
Wygotski
Sfera najbliższego rozwoju – różnica pomiędzy tym, co dziecko już wie, a tym czego może
się nauczyć pod kierunkiem innych
Rusztowanie – proces, dzięki któremu dorośli służą dziecku pomocą w rozwiązywaniu
problemów i dostosowują zarówno rodzaj jak i zakres pomocy do jego możliwości
Tutoring
wspólne uczenie się – zakłada, że dzieci są na tym samym poziomie kompetencji i pracują
razem w parach lub grupach
Tutoring rówieśniczy – kiedy bardziej wprawne dzieci zaczynają udzielać instrukcji i porad
innym dzieciom, by wprowadzić je na podobny do niego poziom kompetencji
Model tutor – podopieczny może obejmować każdy wariant, rodzic –dziecko, nauczycieldziecko itd.
Narzędzia kulturowe – wprowadzane przez każde społeczeństwo i służące przekazywaniu
tradycji przedmioty i umiejętności, które w tym celu muszą być przejmowane z pokolenia na
pokolenie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)