Perspektywa umiejętność przestawiania przedmiotów trójwymiarowych na płaszczyźnie, zgodnie z prawami widzenia. Perspektywa zbieżna oparta na zasadzie pozornego zmniejszania się przedmiotów w miarę ich oddalania się od oka oraz pozornej zbieżności ku horyzontowi wszystkich linii biegnących w głąb oka, obraz perspektywiczny powstaje na skutek przecięcia przez płaszczyznę obrazu wiązki linii łączących oko obserwatora z przedmiotami, jako rzutowanie rozmieszczonych w przestrzeni obiektów na płaszczyznę. Perspektywa powietrzna uwzględnia zjawisko, że z dużej odległości przedmioty nie tlyko maleją, ale zmieniają także kolor; warstwa atmosfery dzielącej dalekie przedmioty od oka sprowadza ich kolor do szaroniebieskiej tonacji. W celu wywołanie sugestywnego złudzenia głębi pejzażu Malarze niderlandcy XVI wieku wykształcili schemat barwny trójplanowy, w układzie- pierwszy plan- brunatny, drugi plan- ciepły zielony, trzeci plan- zimne niebieski. Perspektywa barwna , stosowana w malarstwie obok perspektywy zbieżnej, polega na wykorzystaniu w kompozycji mal. zjawiska, w którym złudzenie głębi, wywołane przez różne kolory jednakowo oddalone od obserwatora, jest rozmaite, np. czerwień i żółcień wydaja się występować ku przodowi, błękit- cofać się w głąb. Perspektywa odwrócona wielkość postaci uzależniona jest od ich znaczenia zgodnie z obowiązującym ówcześnie światopoglądem; np. fundator na planie pierwszym jest mniejszy od świętego na planie dalszym (zagadka- który malarz został oskarżony o bluźnierstwo w obrazie, kiedy złamał zasadę i namalował postać Marii niżej od apostołów, tak że jej głowa nie górowała- podpowiem że chodzi o obraz Zesłanie Ducha Św. ☺ ) Perspektywa da sotto in, od dołu, żabia bardzo nisko, punkt horyzontu jest znacznie obniżony, mamy wrażenie jakby wszystko to co znajduje się na obrazie było przesadnie wyolbrzymione w stosunku do widza. Anamorfoza przykładem tego zabiegu perspektywicznego jest obraz Ambasadorowie Hansa Holbeina, jego obrazy zazwyczaj przedstawiają namacalny, realistyczny świat, ale często kryją też drugie dno, mocno zniekształcona czaszka widoczna na obrazie, której prawdziwy obraz staje się widoczny dopiero kiedy spojrzymy na obraz z boku, pod ostrym kątem (symulacja po prawej, zastosowany tu zabieg nosi nazwę anamorfozy). Czaszka rzecz jasna, stanowi alegorię memento Mori . Jeśli ustawimy się tak, by widzieć dobrze czaszkę, wówczas zniekształceniu ulegnie realistyczna część obrazu. Morałem dzieła jest zatem wszechobecność śmierci nawet tam gdzie jej nie dostrzegamy. Katoptryka hellenistyczna teoria naukowa obok scenografii i optyki. "Katoptryka" Heron podał pomysłowe uzasadnienie równości kątów padania i odbicia światła od płaskiej
(…)
… w porządku doryckim. Była ona
umieszczana między metopami we fryzie oraz na narożnikach budowli. Nazwa płyty
wywodzi się od zdobienia jej dwoma pionowymi żłobieniami, które dzieliły ją na trzy pola.
Zewnętrzne pola miały z boku dodatkowe półwcięcia (półglify). W przypadku pominięcia
tych półwcięć (zdarzało się to w architekturze porenesansowej) płytę określa się terminem
dyglif. Pod każdym tryglifem znajdowała się regula (listewka) z sześcioma guttae (łezkami).
Metopa - wyraz o kilku zbliżonych znaczeniach.
•
•
w architekturze - kwadratowa lub prostokątna płyta na fryzie w budowlach w
starożytnej Grecji. Była ona zazwyczaj zdobiona płaskorzeźbą, ale zdarzały się też
metopy gładkie.
w sztuce - metopa to wyraźnie wyodrębnione, zbliżone do kwadratu pole,
umieszczane na brzuścu naczynia, z reguły pokryte…
… z ornamentów lub elementów roślinnych,
obrzeżający tkaninę lub strój, zamykający kompozycję plastyczną, malarską, graficzną,
obramowujący płaskorzeżbę lub element budowli, również wzorzysty pas kwiatowy
utworzony jako obramowanie klombów i gazonów. W iluminatorstwie książkowym jest to
dekorowany pas okalający tekst znajdujący się na karcie księgi.
W architekturze łuk triumfalny to budowla w kształcie monumentalnej, wolno stojącej
bramy stawiana dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia, zwykle
zwycięstwa militarnego. Przejście pod łukiem triumfalnym autora lub autorów zwycięstwa
było punktem kulminacyjnym pochodu triumfalnego. Pierwsze łuki triumfalne powstawały w
starożytnym Rzymie, (zwyczaj przejęto od Etrusków), później ten typ budowli był wznoszony
w innych krajach i epokach…
…, zejść
do najniższego świata, popadając w grzech, tak może ona przebyć drogę powrotną w kierunku
absolutu. Do tego celu służyły specjalne rodzaje cnoty: oczyszczające i upodabniające dusze
do Boga (uświęcające). Jamblichos dodał do nich cnoty kontemplacyjne i paradygmatyczne.
Syntezę etyki neoplatońskiej dał Proklos w nauce o Erosie, Prawdzie i Wierze. Eros miłość do wyższego bytu - przygotowuje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)