To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pęknięcia zewnętrzne i rozwarstwienia elementów wzdłuż włókien
Pęknięcia zewnętrzne mają kształt szczeliny zwężającej się ku rdzeniowi i widoczne są często na całej długości elementu drewnianego. W przypadku gdy sumaryczna długość powstałych pęknięć na wszystkich płaszczyznach elementu nie przekracza 1/4 długości (rys. 10.11) elementu zaliczanego do I klasy konstrukcyjnej według PN-B-03150:2000 [209] i 1/3 długości elementu zaliczanego do klasy 11 konstrukcyjnej, można uznać, że element nie ma pęknięć obniżających jego wytrzymałość konstrukcyjną. Pomiar pęknięć odbywa się za pomocą szczelino mierzą (grubość płytki mierniczej powinna wynosić 0,2 mm). Ze względu na głębokość pęknięcia można podzielić na płytkie (głębokości nie przekraczającej 1/10) i głębokie (przekraczające 1/10 wysokości łub szerokości elementu).
Głębokość pęknięć (poza strefą połączeń) nie powinna przekraczać ¿7/4 w elementach konstrukcyjnych klasy III oraz b/3 w elementach konstrukcyjnych klasy l\ i V (rys. 10.12), Przy symetrycznym usytuowaniu pęknięć (na przeciwległych bokach) ich sumaryczna głębokość (Et) nie może przekraczać b/3 lub b/4 grubości lub szerokości elementu. W przypadku przekroczenia tych wielkości element podlega dyskwalifikacji jako element nośny. Normy nie określą natomiast dopuszczalnej szerokości pęknięć (Lrb). Można przyjąć, że suma pęknięć (!rb) po jednej stronie elementu nie powinna przekraczać b/20 w przypadku pęknięć uważanych za płytkie i 6/10 w przypadku pęknięć głębokich. Pęknięcia takie, chociaż tylko nieznacznie zmniejszają wytrzymałość elementu, powinny być wzięte pod uwagę przy obliczeniach sprawdzających.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)