To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pęcznienie gruntów spoistych
Grunty spoiste, a szczególnie grunty o wskaźniku plastyczności lp 20%, w wyniku zawilgocenia (np. w wykopie, nasypie hydrotechnicznym lub podłożu nawierzchni drogowych i lotniskowych) ulegają pęcznieniu. Pęcznienie jest to proces zwiększania się objętości gruntu wskutek wchłaniania wody. W wyniku spęcznienia gruntu zwiększa się jego wilgotność, a to wiąże się ze zmniejszaniem wartości parametrów charakteryzujących wytrzymałość i odkształcalność gruntu. Powstaje też tak zwane ciśnienie pęcznienia /.. niebezpieczne ze względu na podnoszenie fundamentów oraz wywołujące dodatkowe parcie na konstrukcje oporowe.
Wielkość pęcznienia gruntów spoistych zależy od ich składu mineralnego (składu mineralnego frakcji iłowej), budowy sieci krystalicznej i chemizmu wody zawartej w porach. Minerały grupy illitowej charakteryzują się pęcznieniem wyższym niż kaolinity, natomiast niższym niż montmorylonity. Minerały iłowe zawierające wymienne kationy dwu- i trójwartościowe pęcznieją słabiej niż minerały zawierające kationy jednowartoś-ciowe (np. sód).
Według normy [114] do gruntów pęczniejących zalicza się grunty, które wykazują pod wpływem wody ciśnienie pęcznienia pc 10 kPa; kryterium orientacyjnym gruntów pęczniejących jest warunek gdzie eL— wskaźnik porowatości pasty gruntowej o wilgotności równej granicy płynności, wg Wasiliewa, en — wskaźnik porowatości gruntu w stanie naturalnym.
Miarą zdolności gruntów do pęcznienia jest wskaźnik pęcznienia Vp oraz ciśnienie pęcznienia pc.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)