To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Państwo Wielkomorawskie
Około r. 830 jeden z plemiennych władców morawskich, Mojmir, zjednoczył plemiona zamieszkałe w dorzeczu Dyi i Morawy. Nowe państwo uznawało jednakże nadal zwierzchność królów frankijskich. Po zgonie Mojmira (846), sprawą sukcesji po nim zajął się z tytułu sprawowanej zwierzchności Ludwik Niemiecki, osadzając na Morawach synowca zmarłego władcy, Rościsława. Ten okazał się godnym kontynuatorem polityki Mojmira. Doceniając rolę chrystianizmu, jako ideologicznej nadbudowy ustroju feudalnego, popierał on gorąco chrystianizację swego kraju. Tendencje do wyemancypowania się Moraw spod wpływów frankijskich zaniepokoiły Ludwika Niemieckiego. Postanowił więc siłą zmusić Rościsława do uległości i w r. 855 podjął przeciwko niemu wyprawę. Zakończyła się ona klęską najeźdźców.
W 871r. na morawach doszło do powstania przeciwko rządom obcych namiestników. Do powstania przyłączył sie Świętopełk. Powstańcy wywalczyli Morawom niepodległość w 874r. Świętopełka uznali za swojego władcę. Państwo Wielkomorawskie opanowało cały Śląsk i uzależniło od siebie kraj Wiślan. Ten stan rzeczy został naruszony przez pojawienie się Węgrów nad Dunajem. W najazdach łupieckich zapuszczali się daleko na zachód, a od 892r. byli uważani przez Niemców za sojusznika w walce przeciwko Świętopełkowi. Książe potrafił zwalczać niebezpieczeństwo czychające z dwóch stron. Kiedy jednak po jego zgonie w 895r. zaczęły się spory o władzę wśród spadkobierców zmarłego osłabiony kraj nie oparł się naciskowi madziarskiemu i w 906r. Państwo Moraskie upadło w wyniku przegranej kampanii wojennej. Państwo Węgierskie
Madziarzy, których klęska w 955r. zmusiła ostatecznie do zaniechania koczowniczego trybu życia, w ciągu następnych lat przeżyli głębokie przeobrażenia polityczne i społeczne. Największe ich nasilenie przypadało na rządy Stefana (977-1038) z rodu Arpadów. W oparciu o model Karoliński zbudował on państwo feudalne na Węgrzech, a jego spójność wewnętrzną uzyskał dzięki zakończonemu procesowi chrystianizacji. Polityka taka zbliżała go do Niemców, którym szeroko otworzył wrota swego państwa dla penetracji nie tylko kulturalnej ale i politycznej. Chęć ścisłego związania Węgier z Cesarstwem sprawiły, że w 1001r. Stefan otrzymał od Papieża koronę królewską. Węgrzy - Prawdopodobnie wywodzili się z grupy ludów ugrofińskich. Przynależność ta została potwierdzona na podstawie badań językoznawczych. Najprawdopodobniej Węgrzy przybyli w rejon wołżańsko-uralski, obejmujący południowo-zachodnie stoki Uralu oraz część dorzecza Wołgi. Gospodarka Węgrów była typowo pasterska. Podobnie jak u innych koczowników wysoko stała u nich obróbka metali, która była wyspecjalizowanym rzemiosłem. Ozdoby wykonywano głównie ze srebra. Mężczyźni nosili koliste płytki służące do ozdoby włosów splatanych w warkocze, kolczyki, naszyjniki, bransolety i nagolenniki. Dla stroju kobiecego charakterystyczne były wytłaczane płytki do ozdabiania spiczastych czapek, okuć brzegów kaftana i pasów, naszyjniki ze szklanych paciorków i kamieni półszlachetnych, metalowe bransolety i pierścienie. Wysoko stała obróbka drewna, które wykorzystywane było do międzyinnymi wyrobu naczyń, sakiew, pasów, butów, ciżem, kołczanów, siodeł. Zaawansowana była umiejętność wyrobu tkanin, garncarstwo, a także wyrób naczyń z metali szlachetnych oraz kotłów brązowych z otworami do zawieszenia. Po utworzeniu państwa węgierskiego proces asymilacji bardzo różnych zasiedlających je grup etnicznych zaczął postępować bardzo szybko. W materiałach archeologicznych pojawia się tu unifikacja kultury i użytkowaniu wielkich wspólnych cmentarzysk. W XIw. Węgry podobnie jak inne kraje Europy, wchodzą na drogę rozwoju feudalnego, dawna arystokracja plemienna zostaje odsunięta na dalszy plan przez pierwszych władców. Dojście do władzy dynastii Arpadów powoduje, że na Węgrzech, podobnie jak w Polsce i Czechach dochodzi do wytworzenia innego modelu organizacji państwowej. Wykształca się organizacja terytorialno-grodow, osiedla służebne i możnowładztwo pozostające pod silną władzą króla. Część nowo powstałych instytucji została przejęta od miejscowej ludności, inne zostały zaadaptowane w warunkach ustabilizowania osadnictwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)