To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sprawozdanie
Wstęp. Twardość wody - jest to właściwość, która wynika z obecności rozpuszczonych w niej związków wapnia i magnezu. Ze względu na ilość i jakość znajdujących się w wodzie jonów rozróżnia się twardość wody: przemijającą (węglanową) - pochodzącą przede wszystkim od węglanów i wodorowęglanów wapnia i magnezu, które podczas gotowania są wytrącane w postaci osadu, nieprzemijającą (niewęglanową) - spowodowaną obecnością siarczanów(VI), chlorków, azotanów(V) i innych rozpuszczalnych soli głównie wapnia i magnezu, które pozostają w wodzie po jej przegotowaniu. i inne tj. ( twardość ogólna, wapniowa, magnezowa) Twardej wody nie powinno się używać w gospodarstwach domowych i przemyśle, z takich powodów jak : wzrastające zużycie mydła i środków piorących możliwość wystąpienia podrażnienia skóry powstawania kamienia kotłowego, który utrudnia wymianę ciepła wywołanie korozji w wymiennikach ciepła wskutek hydrolizy soli magnezu i wzrost stężenia jonów wodorowych Dopuszczalne wartości : Dopuszczalna wartość wody do picia nie powinna przekraczać - 500mg/l CaCo3 , natomiast wartości ogólnej wód powierzchniowych wynoszą w poszczególnych klasach czystości : I klasa czystości - 350 mg/l CaCo3 II klasa czystości - 550 mg/l CaCo3 III klasa czystości - 700 mg/l CaCo3 Skala twardości wody : Twardość ogólna Skala twardości wody mmol/dm3 1
3
bardzo miękka
00,0 ÷ 0,89
miękka
0,89 ÷ 1,78
o średniej wartości
1,78 ÷ 2,68
oznacznej twardości
2,68 ÷ 3,57
twarda
3,75 ÷ 5,35
bardzo twarda
Powyżej 5,35
Metoda wersenianowa. Metoda wersenianowa polega na odmiareczkowaniu badanej próby roztworem wersenianu disodowego wobec czerni eriohchromowej jako wskaźnika. Wersenian disodowy oznaczany jest także jako EDTA i wzorem w formie uproszczonej Na ₂ H ₂ Y to sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego. Wersenian disodowy EDTA ulega dysocjacji w myśl reakcji Na ₂ H ₂ Y 2Na ⁺ + H ₂ Y² ⁻ . Przy oznaczeniu twardości wody metodą wersenianową tworzące się kompleksy wapnia i magnezu są bezbarwne do ustalenia punktu miareczkowania używa się wskaźnika tzw. czerni eriochromowej. Czerń eriochromowa jest kwasem trójprotoowym, dysocjującym trzystopniowo i tworzącym aniony o różnej barwie zależnie od wartości pH. W metodzie werenianowej zawartość jonów Ca²
(…)
…²⁻ czerni ero chromowej dodanej do badanej próby tworzy z jonami magnezu związek kompleksowy o intensywnym różowofiołkowym zabarwieniu: Mg²⁺ + HT²⁻ <-> MgT + H⁺
W wyniku miareczkowania próby roztworem EDTA powstają wersenianowe kompleksy wapnia i magnezu, które są trwalsze od kompleksów jonów Mg⁺² ze wskaźnikiem. W czasie miareczkowania, po związaniu wszystkich wolnych jonów przez wersenian, w punkcie końcowym miareczkowania nastepuje zmiana zabarwienia roztworu z różowofiołkowego na niebieskie, spowodowane związaniem ostatnich jonów Mg²⁺ z kompleksem MgT⁻ przez EDTA i co za tym idzie wydzieleniem się wolnego wskaźnika: MgT⁻(czerw.) + H₂Y²⁻ <-> MgY²⁻ + HT²⁻ (nieb.) + H⁺.
Kolejność wykonanych czynności
Do kolby stożkowej o pojemności 250 ml wlano 50 ml badanej próbki wody. Następnie dodano 2 ml roztworu buforowego oraz 3 krople roztworu wskaźnika czerni eriochromowej. Próbke łagodnie wymieszano w celu jej ujednorodnienia, przy czym zmieniła ona swoją barwę na fioletową. Po tych czynnościach, dokonano miareczkowania próbki stale mieszanej mianowanym roztworem EDTA. Miareczkowanie to doprowadziło do zaniku fioletowej barwy i jej zmiany na niebieską. Objętość kwasu wersenianowego wyniosła 24,25 ml.
CEDTA…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)