Opracowanie - oddychanie na dużych wysokościach

Oddychanie na dużych wysokościach. Oddychanie na dużych wysokościach jest utrudnione z uwagi na niskie ciś. O2 co prowadzi do występowania objawów hipoksji hipoksycznej. Na wys. 3000 m.n.p.m ciś. O2 w pęcherzykach płucnych wynosi około 60 mm Hg. Powoduje to wzrost wentylacji płucnej doprowadzając do hiperwentylacji która obniża poziom CO2 we krwi tętniczej wywołując alkalozę oddechową. Osoby nieprzystosowane do takich warunków cierpią na chorobę wysokościową objawiającą się obrzękiem płuc lub mózgu, bólami głowy, zawrotami oraz utrata świadomości. Przebywając dłuższy czas na takich wys. alkaloza oddechowa powoduje zwiekszenie ilości 2,3-DPG w erytrocytach, zmniejsza to powinowactwo O2 do hemoglobiny i zwiększa jego uwalnianie w tkankach. Stałe przebywanie na dużych wysokościach powoduje wzrost uwalniania erytropoetyny i wzrost liczby erytrocytów zwiększa się również ilość mitochondriów w tkankach oraz zawartość oksydazy cytochromowej. ... zobacz całą notatkę