To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Narciarstwo alpejskie - kinematyka, dynamika, metody badań. Systematyka ruchu: ruch lokomocyjny (pokonanie dystansu w jak najkrótszym czasie), acykliczny, angażujący całe ciało, odbywa się przy wykorzystaniu przyborów (narty, kijki). Kończyny dolne podczas wykonywania skrętu wykonują ruch cykliczny dwutaktowy (nisko, wysoko, nisko). Ruch odbywa się w środowisku powietrznym, gazowym, w którym duże znaczenie ma opór ae- rodynamiczny. Przy znacznych prędkościach ruchu pole powierzchni czołowej stawia opór i znacznie spowalnia zjazd narciarza. Dla zminimalizowania strat prędkości zawodnik stara się przyjąć pozycje skuloną, aby opór czołowy był jak najmniejszy (pozycja zjazdowa) Dodatkowo ruch jest spowalniany przez siłę tarcia (stosuje się tutaj specjalne smary zmniejszające opory). Umownie wszystkie siły są przyłożone do ogólnego środka masy, w rzeczywistości są przyłożone do różnych części ciała. Siły zawsze występują parami (III zasada dynamiki Newtona), każdej sile towarzyszy przeciwsiła równa co wartości i kierunku lecz przeciwnie zwrócona – np. siła oporu równoważy siłę ciągu, siła reakcji podłoża – siłę nacisku. Bardzo istotne w narciarstwie zjazdowym są kąty nachylenia sto- ku i kąty odchyleń pomiędzy bramkami (tyczkami) - grawitacja warunkuje uzyskiwanie siły napędowej, a technika zjazdu uzy- skiwanie określonych prędkości optymalizowanych poprzez ha- mowanie i przyspieszanie. Wartości przyspieszeń są uzależnione od balansowania ciałem przy wykonywaniu skrętów. Z wartości dynamicznych ważna jest wytrzymałość siłowa mięśni prostowni- ków i zginaczy stawu kolanowego i stawu biodrowego – koniecz- ność stabilizacji ustawienia kończyn dolnych. Technikę ruchu się można zbadać przy zastosowaniu me- tod laboratoryjnych - symulatory, trenażery sprzężone z komputerem, pomiary momentów sił wybra- nych grup mięśniowych; lub bezpośrednio na stoku, gdzie można wykorzystać metodę kinematogra- ficzną (nieruchoma kamera video) na określonym odcinku trasy, gdzie układem odniesienia może być długość tyczki lub inny wybrany obiekt. F ciągu F oporu F nacisku F reakcji podłoża F grawitacji – ciężar Q 2. Biomechanika w treningu sportowym. Podczas zawodów biomechanika jest przydatna w celu stwierdzenie fizycznych parametrów techniki zawodnika (zespołu), czego przejawami są: droga, czas, kąt, prędkość, przyspieszenie, częstotliwość. Badania można prowadzić jednorazowo lub wielokrotnie zależnie od ich celu. Analiza składników tech- niki jest stosowana w ocenie skuteczności wykonania ruchu. W laboratorium dokonuje się pomiaru wartości geometrycznych, kątowych, wartości momentów sił za- wodnika (zawodników): siła eksplozywna, wytrzymałość siłowa - diagnostyka efektów treningu siłowe-
(…)
… składników techniki jest stosowana w ocenie skuteczności wykonania ruchu.
W laboratorium dokonuje się pomiaru wartości geometrycznych, kątowych, wartości momentów sił zawodnika (zawodników): siła eksplozywna, wytrzymałość siłowa - diagnostyka efektów treningu siłowego. Można dokonać opracowania modelowej techniki ruchu na bazie symulacji komputerowej. Można
również opracować bardziej nowoczesne, zgodne…
… zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi do przedsionków. Sprawność układu
krwionośnego charakteryzuje się za pomocą wartości fizycznych: częstość skurczów, ciśnienie tętnicze,
ciśnienie żylne pojemność wyrzutowa serca, objętość układu krążenia, prędkość przepływu.
4. Przetwarzanie informacji o wielkościach mechanicznych w układzie nerwowym.
Aby jakiekolwiek informacje mogły być przetwarzane najpierw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)