To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Po klęsce Troi w wojnie z Grekami bohater trojański Eneasz przybył do Italii, osiadł w Lacjum pojął za żonę córkę miejscowego władcy Lawinię i założył miasto-państwo Lawinium, od imienia żony. Potomkowie Eneasza mieli ponoć panować na terenie miasta Albalonga . Jeden z potomków Eneasza władca Numitor został usunięty z tronu przez swego brata Azerrego Amuliusa , który jego córkę odesłał do klasztoru i uczynił z niej kapłankę, która ślubowała czystość. Ale tak się zdarzyło, że powiładwoje bliźniąt Romulusa i Remusa twierdząc, że ich ojcem jest bóg Mars. Ci gdy dorośli i dowiedzieli się o swym pochodzeniu obalili Amuliusa, przywrócili tron Numitorowi a sami założyli nowe miasto. Romulus wytyczył obszar nowego miasta wokół wzgórza Palatyn zaorał pas ziemi. Gdy jego brat przekroczył ów pas zabił go i panował nie niepokojony w latach 753-715 p.n.e. Żonami Rzymian zostały kobiety z plemienia Sabinów. Po porwaniu Sabiny doszło do ugody i wspólnych rządów Romulusa i króla Sabinów. Nastąpiły rządy siedmiu królów. Ostatni z nich wywodził się z etruskiej dynastii Tarkwiniuszy. Tarkiwiniusz Pyszny w skutek swych okrucieństw doprowadził ok. 509 p.n.e. do wybuchu powstania wypędzenie etruskiego króla z Rzymu dało początek republice . Z historycznego powiedzenia przyjmuje się, że mogło rządzić siedmiu królów, a na pewno ostatni z nich wywodził się z dynastii etruskiej. Jednak osada, która dała początek miastu Rzym znacznie wcześniej została założona niż wynika to z legendy o Eneaszu. Leżąca na styku plemion Latynów, Etrusków i Sabinów osada na wzgórzu Palatyn powstała ok. X w. p.n.e. Zasiedlali ją Latynowie i Sabinowie. Ok. 600 p.n.e. plemiona te zostały podbite przez Etrusków. Od etruskiego rodu Numa wywodzi się prawdopodobnie nazwa Rzym (Roma). W rozwoju Rzymu wyróżniamy: Fazę przedmiejską (ok. 800-575 p.n.e.). W 575 p.n.e. prawdopodobnie zostało założone miasto Rzym . Faza rozwoju miasta (575-530 p.n.e.), gdzie silne wpływy w Rzymie mają Sabinowie
Panowanie królów etruskich (530-505 p.n.e?). Cechą charakterystyczną tego okresu była silna, autorytarna władza króla (rex). Był on prawodawcą i posiadał pełnię władzy politycznej, wojskowej i sadowej. Obok króla prawdopodobnie wykształciły się w tym okresie organy przedstawicielskie, doradcze i opiniodawcze takie jak senat i komicja. Były one jednak tylko organami pomocniczymi i doradczymi autorytarnego króla.
W wyniku walk toczonych pomiędzy Grekami a Etruskami o panowanie w Italii najbardziej skorzystał ten trzeci: Italikowie. Ostatni król etruski został wypędzony z Rzymu u schyłku VI w. p.n.e. W ten sposób powstała republika. W początkach republiki najwyższą władzę sprawował praetor maximus (w imieniu arystokracji). Przysługiwała mu władza wykonawcza , sądownicza, wojskowa. Wybierany był spośród patrycjuszy rzymskich. A gdy zabrakło pretora maximusa władzę przez kilka dni mógł sprawować
(…)
… rzymskie koncentrowało się w rękach komicjów (zgromadzeń ludowych skupiających ogół wolnych obywateli rzymskich). Początkowo komicja zorganizowane były w systemie kurialnym, potem centurialnym , następnie trybutarnym. Do głosu dochodzą także plebejusze - wbrew początkowym rozwiązaniom.
Nasza cywilizacja europejska oparta jest na: religii judaistycznej filozofii greckiej (głównie stoicyzmie)
prawie rzymskim Starożytna Italia nie była tożsamą z obszarem współczesnych Włoch. To właściwy półwysep apeniński i zamieszkujące go ludy indoeuropejskie i nieindoeuropejskie. Pierwotnie zamieszkiwali go Ligurowie a w II tysiącleciu p.n.e. przybyła rodzina indoeuropejska -Italikowie. Prócz nich zamieszkiwało mnóstwo innych plemion i ludów z różną kulturą, tradycją i obyczajami. Masa mieszała się ze sobą tworząc…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)