To tylko jedna z 20 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1 ODWZOROWANIA STOŻKOWE Odwzorowania stożkowe powstają w wyniku przeniesienia obrazu siatki geograficznej z kuli (elipsoidy) na pobocznicę stożka, z zachowaniem określonych warunków odwzorowawczych. Po przeniesieniu punktów węzłowych siatki na pobocznicę stożek jest „rozcinany" wzdłuż tworzącej i rozwijany na płaszczyźnie. W zależności od położenia osi stożka względem osi kuli ziemskiej wyróżniamy siatki stożkowe w położeniu normalnym (biegunowym), poprzecznym i ukośnym. Pobocznica stożka może być styczna z kulą wzdłuż koła małego (almukantaratu), którym w położeniu normalnym (biegunowym) jest równoleżnik, lub sieczna wzdłuż odpowiednio dobranych almukantaratów (w położeniu biegunowym są nimi równoleżniki). O sposobie umieszczenia stożka względem kuli ziemskiej decyduje położenie i kształt obszaru, który chcemy pokazać na mapie. Do prezentacji obszarów o dużej rozciągłości równoleżnikowej, zwłaszcza dla średnich szerokości geograficznych, najlepiej nadaje się stożek w położeniu normalnym. Położenie stożka jest jednoznacznie określone, gdy znane są współrzędne geograficzne punktu przebicia osią stożka powierzchni kuli ziemskiej. Punkt ten w układzie współrzędnych azymutalnych na kuli stanowi punkt zenitalny, czyli punkt początkowy układu tych współrzędnych. W praktyce kartograficznej stosowane są przede wszystkim odwzorowania stożkowe w położeniu normalnym. Podobnie jak w przypadku siatek płaszczyznowych i walcowych, ogólna charakterystyka odwzorowań stożkowych najprostsza jest właśnie w tym położeniu. W siatkach normalnych stożek jest nałożony na kulę ziemską w taki sposób, że jego oś pokrywa się z osią biegunową Ziemi, W tym położeniu siatka geograficzna tworzy kierunki główne odwzorowania. Płaszczyzny południków, przechodzące przez oś ziemską, przecinają jednocześnie oś stożka i odwzorowują się na pobocznicy stożka jako pęk półprostych wychodzących z jego wierzchołka W. Na stożku równoleżniki są okręgami kół równoległych do płaszczyzny równika (ryć. 34A) spełniają, więc warunek siatki ortogonalnej, tzn. zachowują prostopadłość przecięć z obrazami południków. Odstępy między liniami przedstawiającymi równoleżniki na pobocznicy mogą być różne; zależą od właściwości poszczególnych odwzorowań stożkowych.
(…)
… obrazującego ten równoleżnik na płaszczyźnie (ryć. 34A). Okazuje
2
się, że wartość n jest tożsama z używaną w geometrii stałą stożkową, ułatwiającą
zapisywanie kształtu stożka. Stała stożkowa to stosunek promienia podstawy stożka do
jego tworzącej, wyrażony funkcją sinus połowy kąta rozwartości stożka. Chcąc
obliczyć różnicę długości geograficznej między obrazami dwóch południków w siatce
stożkowej ∆λ…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)