To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Odpowiedzialność za naruszenie prawa międzynarodowego Zagadnienie odpowiedzialności zajmuje centralne miejsce w prawie międzynarodowym - gdyby założyć, że naruszenie norm tego prawa nie pociąga za sobą żadnych konsekwencji, mówilibyśmy raczej o moralności międzynarodowej, niż określonym systemie prawnym. Odpowiedzialność wiąże się więc ściśle z istnieniem zobowiązania - bowiem z chwilą powstania zobowiązania powstaje odpowiedzialność za szkodę. Warto także podkreślić, że odpowiedzialność państwa ma co do zasady charakter majątkowy. Państwa nie ponoszą zaś odpowiedzialności karnej w PMP.
Do końca lat 60 XX w. istniała tylko odpowiedzialność typu responsibilty , dopiero Komisja PM wypracowała rozróżnienie pomiędzy:
responsibility - odpowiedzialność za czyny zakazane przez PM,
liability - odpowiedzialność za czyny niezakazane przez PM, ale wiążące się ze szkoda transgraniczną.
Co więcej, Komisja PM wypracowała jeszcze jeden projekt dot. dwóch typów norm. Jak wiadomo istnieją primary ruless - czyli normy, z których wynikają zobowiązania dla państwa. Projekt Komisji PM z 2001 r. dot.:
secondary rules - tj. norm dot. odpowiedzialności, czyli reguł określających skutki prawne naruszeń,
tertiary rules - tj. norm proceduralnych, czyli reguł zgodni, z którymi dochodzi się tej odpowiedzialności.
Projekt ten ma charakter lex generali , tzn., że obok niego istnieją jeszcze inne reżimy zamknięte.
Generalnie odpowiedzialność typu responisibility powstaje tylko w konsekwencji naruszenia normy PMP i może wynikać z działania lub zaniechania:
działanie - państwo działa sprzecznie ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z normy traktatowej lub zwyczajowej,
zaniechanie - państwo nie podejmuje kroków lub środków, do których było zobowiązane.
Zgodnie z koncepcją Ancilotti'ego aby można było przypisać państwu odpowiedzialność należy: udowodnić naruszenie i naruszenie to należy przypisać państwu. A to naruszenie może dotyczyć zobowiązania traktatowego, zobowiązania wynikającego z prawa zwyczajowego, aktu jednostronnego a także może być to naruszenie ogólnych zasad prawa międzynarodowego.
Odpowiadając na pytania: jaki jest zakres odpowiedzialności państwa, dochodzimy do wniosku, że państwo jest odpowiedzialne nie tylko za swoje działania, ale także i za działania swoich obywateli. Można więc dokonać kolejnego podziału na:
odpowiedzialność bezpośrednią (pierwotną) - odpowiedzialność za naruszenie obowiązków przez państwo, w tym wypadku państwo zobowiązane jest do odszkodowania,
odpowiedzialność pośrednią (wtórną) - odpowiedzialność za naruszenie norm przez osoby prywatne, ten rodzaj odpowiedzialności wyczerpuje się poza satysfakcją na ukaraniu winnych lub skłonieniu ich do naprawienia szkód. Jeżeli jednak tego nie uczyni - popełnia przestępstwo międzynarodowe i odpowiedzialność zamienia się w bezpośrednią.
(…)
… wynikiem deliktu. satysfakcja - to forma wynagrodzenia niematerialnych szkód wyrządzonych państwu, może polegać na wyrażeniu dezaprobaty wobec aktów jednego państwa skierowanych przeciwko czci i honorowi innego państwa. sankcje - konsekwencja wyróżnienia przestępstw międzynarodowych, i są stosowne np. przeciwko państwu dopuszczającemu się agresji. Mogą być to sankcje psychologiczne, odwetowe (represalia i retorsje) czy zorganizowane ekonomiczne, polityczne, wojskowe, organizacyjne)
Istnieją jednak pewne okoliczności wyłączające odpowiedzialność prawnomiędzynarodową państwa. Należą do nich:
ważnie wyrażona zgoda - państwo może zgodzić się na naruszenie,
samoobrona - dopuszczalne jest użycie siły w przypadku samoobrony,
zachowania wynikające z ius cogens,
zachowania podjęte w ramach przeciwśrodków,
vis major - nieprzewidywalna siły lub zdarzenia będące poza kontrolą państwa,
sytuacja distress - sytuacja, w ktorej nie ma obiektywnej możliwości uniknięcia naruszenia,
state of necessity - stan wyższej konieczności.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)