Ocena wymogu dokonywania uzgodnień w trybie art. 106 kpa przy pracach nad projektem MPZP. Moim zdaniem dokonywanie uzgodnień w trybie art. 106 kpa nie wydaje się trafnym rozwiązaniem legislacyjnym zwłaszcza z punktu widzenia ekonomiki postępowania oraz zasad techniki legislacyjnej. Podstawowe bowiem elementy procedury określonej w art. 106 kpa sprowadzają się do tego, że organ załatwiający sprawę zwracając się do innego organu o zajęcie stanowiska zawiadamia o tym stronę. Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie jednak nie później niż 14 dni od dnia doręczenia mu żądania organu, który się do niego zgłosił, chyba że przepis szczególny wyznacza inny termin. Zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia (zawsze, także w przypadku, jeżeli jest to tylko opinia), na które to postanowienie stronie służy zażalenie. W przypadku nie zajęcia stanowiska w terminie stosuje się odpowiednio art. 36 i 37 kpa (powiązane są z art. 35 kpa). Art. 35 kpa normuje terminy załatwiania spraw, natomiast art. 36 i 37 dają stronie uprawnienia w przypadku nie załatwienia sprawy w terminie, a więc jest tzw. zażalenie na nie załatwienie sprawy w terminie do organu II instancji. Jeżeli tutaj organ nie zająłby stanowiska w tym terminie to powstaje prawo do wniesienia zażalenia w trybie art. 36 i 37 kpa i organ II instancji zobowiązuje do wydania postanowienia, tego w trybie uzgadniająco - opiniującym. Jeżeliby nawet organ II instancji tego nie zrobił, to przysługuje również skarga na tzw. milczenie władzy, czyli nie wydanie decyzji lub postanowienia. Należy podkreślić, że tryb wprowadzony przez art. 24 ust. z 27.03.2003 o pizp nie mówi o odpowiednim stosowaniu art. 106 kpa w pracach nad MPZP. Nie jest to, moim zdaniem, trafne rozwiązanie legislacyjne z następujących powodów: Po pierwsze, istnieją zasadnicze, powiedziałbym pryncypialne odmienności i różnice pomiędzy trybem uchwalania MPZP, który to plan jest terenowym aktem normatywnym powszechnie obowiązującym, a postępowaniem o wydanie indywidualnej decyzji adm-ej w rozumieniu art. 104 i 107 kpa. Postępowanie o wydanie indywidualnej decyzji adm-ej jest bowiem postępowaniem jurysdykcyjnym, natomiast postępowanie dotyczące uchwalenia MPZP stanowi postępowanie legislacyjne (de facto). Należy ponadto zwrócić uwagę na art. 87 ust. 1 Konstytucji z 1997 r., który wymienia zamknięty katalog źródeł prawa: ustawa, inne akty niższe rangą powszechnie obowiązujące, ale także wymienia w tym zakresie MPZP. Jest paradoksalna sytuacja, ma się tak samo stosować art. 106 kpa przy wydaniu decyzji o przyznaniu zasiłku z pomocy społecznej, jak i w postępowaniu w procesie tworzenia i uchwalenia źródła prawa, o którym mówi art. 87 ust. 1 Konstytucji. Z uwagi na zasadnicze odmienności pomiędzy procedurą uchwalania MPZP, które nie jest jurysdykcyjnym postępowaniem adm-ym, a tym klasycznym postępowaniem adm-ym mającym na celu wydanie indywidualnej decyzji adm-ej współdziałanie w trybie art. 106 kpa przy tworzeniu MPZP w niektórych przypadkach jest wręcz niemożliwe. Chociażby problem zawiadomienia stron. Kogo tu traktować jako stronę w postępowaniu mającym w finalnym celu uchwalenie MPZP.
(…)
… wszystkie strony i kto będzie tymi stronami. Jeszcze raz powtórzę art. 28 kpa - każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie lub kto żąda wszczęcia postępowania ze wzg. na swój interes prawny lub obowiązek. Uchwalany plan, można powiedzieć, dotyczy wszystkich. I co, do wszystkich ma się zwracać? A uzgodnień i opinii jest wiele: Te organy to: zarząd województwa, wojewoda, zarząd powiatu…
… więcej, jakie to organy, nie musi być dokładnie, żadnej wyliczanki) …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)