To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TRADYCJA „WIELKIEGO REALIZMU” - NOCE I DNIE MARII DĄBROWSKIEJ MAPA POWIEŚCI XX WIEKU: zakorzeniony w minionym stuleciu NURT REALISTYCZNY, kładący nacisk na jednostkę i analizę wnętrza ludzkiego NURT PSYCHOLOGICZNY, poszukiwania GROTESKOWE, AWANGARDOWE. „ Noce i dnie” Marii Dąbrowskiej ukazały się w latach 1932-34. Na całość składały się cztery tomy:
„Bogumił i Barbara”,
„Wieczne zmartwienie”,
„Miłość”,
„Wiatr w oczy”.
W 1932 r. ukazały się dwa pierwsze tomy wielkiej powieści Marii Dąbrowskiej „Noce i dnie”. Pierwsza wersja tego dzieła drukowana była w latach 1928-1929 w piśmie „Kobieta współczesna” pod tytułem „Domowe progi”. Pierwsze dwa tomy zdaniem krytyki powinny być omawiane łącznie, ponieważ w dwóch następnych (1933-1934) powieść ulega wyraźnym zmianom w kompozycji i w zakresie historycznej perspektywy.
„Noce i dnie” są powieścią społeczno-obyczajową, należą więc do jednej z podstawowych odmian realizmu. Czerpiąc tematy ze współczesnego życia codziennego, twórcy prozy ukazywali działania bohaterów motywowane nie tylko psychologicznie, ale również poprzez czynniki społeczno-historyczne. Pisarze trzymający się konwencji realistycznej dążyli do odzwierciedlenia w dziele literackim rzeczywistości otaczającej zarówno ich, jak i odbiorców ich książek. Nakładało to na twórcę obowiązek dbałości o stworzenie artystycznej wizji świata w taki sposób, aby była ona jak najbliższa światu realnie istniejącemu. Świat przedstawiony powieści realistycznej ukazany jest zwykle z perspektywy przeciętnego odbiorcy - takim przeciętnym obserwatorem jest narrator; również bohaterowie są ludźmi przeciętnymi, nie wyróżniającymi się z otoczenia. Jest to powieść realistyczna, ma cechy eposu, dodatkowo oprócz warstwy fabularnej autorka szczególną wagę zwraca na postępowanie bohaterów i czynniki jakie warunkują to postępowanie. Na kształt wartości tej powieści w istotny sposób oddziałała wykorzystana przez pisarkę tradycja polskiej i europejskiej prozy II połowy XIX i pierwszych dziesięcioleci XX wieku. U źródeł epoki M. Dąbrowska odnalazła inspirację powieścią wielkiego realizmu: szczególnie epoką Lwa Tołstoja, Bolesława Prusa, Elizy Orzeszkowej, Henryka Sienkiewicza. Rozległość czasowa, szeroka perspektywa życia bohaterów reprezentujących różne środowiska społeczne, historyczny i egzystencjalny aspekt dziejów człowieka, miejsce osoby ludzkiej w planie naturalnym (przyrodniczo-biologicznym) i społeczno-narodowym - to podstawowe właściwości realizmu „Nocy i dni”. XIX-sto wieczna konwencja powieści realistycznej uległa w prozie Dąbrowskiej szczęśliwemu uwspółcześnieniu i rozwinięciu.
(…)
… kontynuuje problematykę „Lalki”, „Nad Niemnem”, „Ludzi bezdomnych”. Ukazuje zjawiska społecznego wyobcowania, przechodzenia z jednej warstwy w drugą, kształtowania się nowych klas i środowisk socjalnych.
„Noce i dnie” kreślą wielorakie, złożone dzieje reprezentantów dawnych rodów szlacheckich, które przechodzą ze środowiska uprzywilejowanego w krąg pracowników podejmujących różne formy zarobkowania (np…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)