To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat VII. Referat na podstawie artykułu M.J.Malinowskiego „Niepodległość Namibii” w „Sprawach Międzynarodowych” nr 10 z 1990 r. Namibia to państwo położone w południowo-zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z pięcioma państwami: Angolą, Botswaną, RPA, Zambią i Zimbabwe.
Niepodległość uzyskała 21 marca 1990, po wieloletnich dążeniach ku jej uzyskaniu. Chciałabym omówić tą drogę Namibii do niepodległości zaczynając od trzech faz konfliktu namibijskiego Wg Marka Malinowskiego. Od roku 1884 terytorium Namibii stanowiło kolonię niemiecką, a od 1915 było pod kontrolą ówczesnego Związku Południowej Afryki (ZPA), który w 1961 przekształcił się w Republikę Południowej Afryki. Konflikt namibijski dzieli się na trzy okresy: 1. Od początku lat 50. do października roku 1966 kiedy to Zgromadzenie Ogólne ONZ uchyliło mandat RPA nad Afryką Południowo - Zachodnią
2. Od przejęcia pieczy nad Afryką Południowo - Zachodnią prze ONZ z rąk RPA do września 1975 („konferencja konstytucyjna” w Turnhalle)
3. Od września 1975 roku do marca 1990. Zakończony deklaracją niepodległości. Konflikt ten zarysował się jednak już na przełomie lat 40. i 50., gdy ONZ sprzeciwiła się inkorporacji Afryki Południowo-Zachodniej do ZPA uważając, że stanowi ona integralną część narodowego systemu powiernictwa i dlatego podlega zwierzchnictwu ONZ.
Pierwszym krokiem ONZ w sprawie namibijskiej było powołanie w 1950 r. na V sesji Zgromadzenia Ogólnego pięcioosobowego komitetu, którego zadaniem było podjęcie rokowań z rządem ZPA w celu zrealizowania prawa ludności Afryki Południowo - Zachodniej do samostanowienia (prawo do swobodnego określania statusu politycznego, społecznego, gospodarczego oraz kulturowego a także prawo do utworzenia własnego państwa lub połączenia się z państwem już istniejącym). Wynik tych rozmów nie był zadowalający, w związku, z czym w 1953 r. utworzono Komitet ONZ do spraw Afryki Południowo - Zachodniej, który miał prawo nadzorować południowoafrykańską administrację. W roku 1961 utworzono Specjalny Komitet do spraw Afryki Płd. - Zach., które doprowadzić miało do wycofania personelu wojskowego RPA, do odwołania ustawodawstwa apartheidu (system oparty na segregacji rasowej ), miał przeprowadzić wybory powszechne pod nadzorem ONZ oraz przygotować ogłoszenie niepodległości. Komitet ten został jednak szybko rozwiązany a jego funkcje przekazano Komitetowi do spraw Realizacji Deklaracji o przyznaniu niepodległości krajom i ludom kolonialnym. W roku 1962 RPA przystąpiło do „bantustanizacji” Afryki Płd.-Zach., czego efektem było przerodzenie się konfliktu między nimi a ONZ w otwartą konfrontację polityczną. W 1958 r. na spotkaniu w Kapsztadzie Herman Toivo ja Toivo, Solomon Minima i Andreas Shipanga założyli Kongres Ludu Ovambo (OPC- Ovambo People's Conrgess), który miał bronić interesów ekonomicznych i politycznych tego plemienia. W 1959 Toivo ja Toivo przekształcił ten kongres w Organizację Ludu Ovambo (OPO- Ovambo People's Organisation), która w 1960 roku przejęła nazwę SWAPO (
(…)
… a radę Wykonawczą gabinet ministrów z głównym ministrem na czele. Następnie status samorządzącego się terytorium dostał Okavangoland oraz Eastern Caprivi i w ten sposób te trzy bantustany weszły na drogę ku niepodległości. W latach 70. aktywność zbrojna PLANU spowodowała uformowanie się umiarkowanego nurtu wyzwoleńczego. W listopadzie 1971 powstał koalicyjny alians ośmiu ugrupowań pod nazwą Narodowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)