Nauki pomocnicze historii - kalendarz

Nasza ocena:

3
Pobrań: 77
Wyświetleń: 833
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Nauki pomocnicze historii - kalendarz - strona 1 Nauki pomocnicze historii - kalendarz - strona 2 Nauki pomocnicze historii - kalendarz - strona 3

Fragment notatki:

Kalendarz
Najwcześniej kalendarz był kształtowany przez zmiany pór roku i zachodzące w ich ramach zjawiska w życiu przyrody. Dopiero później zaczęły kalendarz kształtować coraz dokładniejsze obserwacje astronomiczne formułujące abstrakcyjne pojęcia podziału czasu.
Punktem wyjścia dla matematyczno-astronomicznego sposobu budowania kalendarza jest określenie długości roku czyli jednostki czasu opartej na ruchu Ziemi wokół Słońca. Najbardziej użyteczną tego rodzaju jednostką okazał się rok zwrotnikowy. Powstały trzy systemy chronologiczne: roku księżycowego, który za podstawę bierze miesiąc synodyczny
roku słonecznego, który za podstawę bierze rok zwrotnikowy
roku księżycowo-słonecznego, który uzgadnia rok księżycowy z rokiem słonecznym
System roku księżycowego stosowali Babilończycy a za nimi Żydzi a także Rzymianie Arabowie i ludy muzułmańskie.
System roku słonecznego najdoskonalej zastosowano w starożytnym Egipcie
System roku ksieżycowo-słonecznego zastosowany został po raz pierwszy w Egipcie Ptolomeuszów chociaż przesłanki dla niego stworzyła nauka grecka.
Kalendarz juliański został wprowadzony w 46 roku pne przez Juliusza Cezara jako najwyższego kapłana rzymskiego, a opracowany był przy pomocy aleksandryjskiego astronoma Sozygenesa. Kalendarz ten przyjmuje rok słoneczny zwrotnikowy liczący 365,5 dni. Ustala czteroletnie cykle, w których trzy lata liczą po 365 dni a jeden przestępny 366 dni. Różnica między rokiem zwrotnikowym wynosi niewiele ponad 11 min co w ciągu 128 lat daje jeden dzień. Dzień przestępny nazwano bisextilis a potem nazwę tę przeniesiono na rok przestępny, Kalendarz ten został rozpowszechniony w kręgu kultury rzymskiej a potem chrześcijańskiej. Jednak jego niedokładności sprawiły kłopoty komputystyce kościelnej. Układ świąt kościelnych w ciągu roku uzależniony był od określenia niedzieli zmartwychwstania pańskiego czyli Wielkanocy, która powinna przypadać najbliżej wiosennej równonocy. Tymczasem ten dzień cofał się o 1 dzień co 128 lat.
Po raz pierwszy temat reformy kalendarza podjął kardynał Pierre d'Ali w 1414 roku a w 1437 roku stał się przedmiotem obrad soboru bazylejskiego w wyniku interwencji kardynała Mikołaja z Kuzy. Dopiero powołanie w 1576 roku do pracy nad reformą kalendarza Luigi Lilio i jego brata Antonio Lilio doprowadziło do pomyślnych wyników, które zostały przyjęte jako punkt wyjścia do opracowania nowego kalendarza - gregoriańskiego.
Kalendarz gregoriański został zaakceptowany przez papieża Grzegorza XIII gdy okazało się że równonoc wiosenna przesunęła się już o 10 dni. Nowy kalendarz ogłoszono w 1582 roku bullą inter gravissimas. Wprowadzał zasadnicze zmiany:
postanowiono, że w 1582 roku po 4 października nastąpi od razu 15 października


(…)

… semickiego wraz z uzależnieniem jego miejsca w roku od Wielkanocy oznacza zastosowanie kalendarza księżycowego.
Na soborze nicejskim w 325 roku ustalono, że Wielkanoc będzie przypadać w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca, wiosenną zaś równonoc obliczono na 21 marca. W wyniku tych założeń Wielkanoc musi przypadać musi przypadać między 22 marca i 25 kwietnia.
Ustalanie tygodnia ma umożliwić cykl…
… przez 15. Reszta oznacza indykcję a brak reszty indykcję 15
W czasach nowożytnych np. era rewolucyjna we Francji, której początek liczono od 1792 roku. We Włoszech w okresie międzywojennym gdzie Mussolini wprowadził erę faszystowską liczoną od daty marszu na Rzym w 1922 roku.
Również niektóre organizacje posługują się własną erą np. wolnomularze - masoneria. To era prawdziwego światła liczona od 4000 pne…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz