To w właśnie w Milecie, greckim mieście Małej Azji, miały miejsce narodziny filozofii. Jak podaje A. Krokiewicz, ważne znaczenie dla powstania filozofii greckiej miała data 28 maja 585 r. p.n.e., bowiem na ten rok Tales przepowiedział zaćmienie słońca. Jak zwykle to bywa, nie miałoby to aż takiej doniosłości, gdyby nie fakt, że w czasie zaćmienia walczyły ze sobą na polu bitwy dwie armie, Lidyjczyków i Medów. Gdy w ferworze walki nagle nastała ciemność, przerwano bitwę i zawarto rozejm i pokój. Dzięki swoim astronomicznym obliczeniom, Tales z Miletu stał się sławny i poważany. Jak lapidarnie konkluduje tą sytuację A. Krokiewicz:
Jego przepowiednia miała charakter nie religijny i kapłański, lecz racjonalistyczny i świecki.
Ale nie chciałbym się skupiać na samym początku filozofii greckiej, ale na samej osobie Talesa z Miletu i jego filozofii. Otóż Tales - podając za ustaleniami G. Reale - urodził się prawdopodobnie w ostatnich dziesięcioleciach VII w., zaś zmarł około połowy wieku VI. A. Krokiewicz podobnie wskazuje datę urodzin Talesa stwierdzając za tradycją, że w roku zaćmienia słońca miał około 40 lat, żył zaś według różnych źródeł lat siedemdziesiąt osiem, dziewięćdziesiąt, a nawet sto. Z kolei W. Tatarkiewicz okres życia Talesa zamyka w latach 624 do 547 p.n.e. Tales z Miletu - jak podaje Diogenes Laertios - był synem Egzamiasza i Kleobuliny. Większość starożytnych źródeł podaje, że Tales był rodowitym Milezyjczykiem i że pochodził ze znakomitego rodu (patrz. Diogenes Laertios). Prawdopodobnie nie zostawił po sobie żadnych pism, jednak niektórzy twierdzą - jak podaje Laertios - że filozof napisał dzieła: O przesileniu i O zrównaniu dnia z nocą. Interesował się głównie zagadnieniami z dziedziny astronomii i przyrodoznawstwa, a także geometrii i sprawami publicznymi. Jedne źródła starożytne podają, że był żonaty i miał syna Kybistosa, zaś inne, iż nie miał żony, ale adoptował siostrzeńca, zaś na pytanie, dlaczego nie posiada własnych dzieci miał odpowiedzieć, że nie ma ich dlatego, iż kocha dzieci (zob. Diogenes Laertios). Sens jego wypowiedzi pozostawiam bez komentarza. Ponadto był na tyle rezolutny, że gdy matka próbowała go nakłonić do małżeństwa, najpierw odpowiadał, że "Jeszcze nie pora", zaś później, iż "Już nie pora" (zob. Diog. Laer.).
Zachowała się anegdota na temat filozofa, mówiąca o tym, że wybrał się ze starą służącą w celu zbadania gwiazd. Idąc w ciemności wpadł do rowu, a gdy jęczał z bólu, kobieta odpowiedziała mu, że nie może zobaczyć tego, co ma pod nogami, a myśli, że pozna sprawy nieba (zob. Laertios, także A. Krokiewicz).
Inna anegdota, przytaczając za Diogenesem Laertiosem, a także za autorem "Zarysu filozofii greckiej" mówi, że w 582/581 r. p.n.e. wybrano tzw. siedmiu mędrców, wśród których na czele miał być Tales (zob. także Platon
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)