Nadpłynność systemu bankowego WSTĘP Polityka pieniężna banku centralnego może być definiowana w węższym i szerszym znaczeniu.
W znaczeniu szerszym, polityka pieniężna to przedsięwzięcia mające na celu kształtowanie ustroju (systemu) monetarnego kraju.
Cele i zadania systemowej polityki pieniężnej są określone w Konstytucji, ustawach, rozporządzeniach i zarządzeniach. W Polsce najważniejsza jest w tym zakresie ustawa o NBP z dnia 29 sierpnia 1997 r. Kolejne akty prawne dotyczą współpracy między bankiem centralnym a rządem, utrzymania i wykorzystania rezerw walutowych, kontroli obrotu kapitałowego z zagranicą i nadzoru nad systemem bankowym łącznie z ewentualnymi specjalnymi uregulowaniami dla banków państwowych o szczególnych zadaniach (przykładem jest bank PKO BP, sprawujący obsługę kredytów mieszkaniowych dla ludności). Część środków realizacji systemowej polityki pieniężnej znajduje wyraz w umowach międzynarodowych i porozumieniach, w których uczestniczące państwa zobowiązują się do przestrzegania ustalonych reguł gry w międzynarodowym obrocie dewizowym lub do zastosowania w pewnych wcześniej określonych sytuacjach wyznaczonych środków polityki walutowej. Reguły te obejmują przede wszystkim kształtowanie kursu walutowego i zobowiązanie do interwencji na rynkach dewizowych, wyrównywanie salda bilansu płatniczego oraz udzielanie kredytów walutowych. Mogą one także przewidywać przekazanie pewnych uprawnień władczych instytucjom międzynarodowym, takim jak np. Międzynarodowy Fundusz Walutowy czy Europejski System Walutowy.
Podmiotami systemowej polityki pieniężnej są:
parlament,
bank centralny,
rząd,
inne organy (np. w Polsce Rada Polityki Pieniężnej działająca w strukturach NBP).
Należy zaznaczyć, że cele polityki pieniężnej mogą być formułowane w aktach prawnych lub milcząco przyjmowane w praktyce. W większości krajów - także w Polsce - priorytetowym celem polityki pieniężnej jest stabilizacja wartości pieniądza. NBP i Rada Polityki Pieniężnej są zobowiązani do prowadzenia takiej polityki pieniężnej, która pozwala zmniejszyć inflację, a perspektywie jej uniknąć. W wielu krajach długofalowym celem polityki pieniężnej jest utrzymanie na stałym poziomie lub też ograniczenie do minimum wahań kursu waluty krajowej w stosunku do walut zagranicznych. Cel ten jest realizowany przez interwencje banku centralnego na rynku dewizowym, tzn. przez zakup lub sprzedaż dewiz. Inne cele polityki pieniężnej to: zapewnienie bankom komercyjnym wystarczającej płynności, tłumienie wahań koniunkturalnych, zwiększenie ilości pieniądza w ramach wyznaczonych oczekiwaną stopą wzrostu gospodarczego, dostarczanie państwu wystarczającej do pokrycia deficytu budżetowego zaplanowanej ilości środków pieniężnych.
(…)
… może uznać, że jest on przejawem ekspansywnej polityki pieniężnej i krótkoterminowe stopy procentowe obniżą się, a produkcja, inwestycje i konsumpcja wzrosną. Zakupy walorów może jednak też uznać za symptom inflacji prowadzący do wzrostu stóp procentowych i w ostatecznym rezultacie do obniżenia wzrostu gospodarczego. Zderzenie się różnorodnych oczekiwań i zachowań sprawia, że i w sferze skutków polityki…
… o depozyty krótkoterminowe oraz stan środków na rachunkach oszczędnościowych, a także inne instrumenty finansowe, np. weksle, bony pieniężne o charakterze krótkoterminowym. Płynność środków finansowych obejmowanych tą kategorią pieniądza jest mniejsza aniżeli w odniesieniu do M1;
agregat pieniężny M3, czyli tzw. szeroka kategoria pieniądza, obejmująca wielkość M2 plus depozyty, obligacje i inne papiery…
… wartościowych na rynku pieniężnym, przydatnych do regulowania stanu rachunków bieżących banków komercyjnych w banku centralnym, NBP zaczął emitować własne bony pieniężne. Emisja tych walorów uniezależniła politykę banku centralnego od sposobu finansowania deficytu budżetowego przez państwo. Bony pieniężne NBP są krótkoterminowymi zobowiązaniami banku centralnego na okaziciela sprzedawanymi z dyskontem. Fakt, iż nie są to walory imienne, ale właśnie na okaziciela, sprawił, że mógł rozwinąć się na szerszą skalę obrót tymi aktywami. Sprzedaż bonów pieniężnych dokonuje się na przetargach. Początkowo przetargi odbywały się raz w tygodniu, później - częściej. NBP oferuje bony pieniężne w terminach zapadalności 1, 7, 14, 28, 91, 182 i 273 dni. Największą popularnością cieszą się bony 28 - dniowe. Nominały bonów pieniężnych…
… jest sterowanie procesem gospodarowania pieniądzem. Proces ten charakteryzuje się zmianami podaży pieniądza i popytu na pieniądz w czasie, jak i zmieniającymi się nieustannie relacjami między obu wielkościami. Stosunek podaży pieniądza i popytu na pieniądz jest określany przez skłonność podmiotów sektora pozabankowego (przedsiębiorstw, gospodarstw domowych, państwa), banków komercyjnych i podmiotów zagranicznych…
… centralny dokonuje, więc transakcji reverse repo, a nie transakcji repo. Stopa oprocentowania operacji repo na razie nie stanowi wiec górnej granicy oprocentowania międzybankowego. Granicą tą jest stopa oprocentowania kredytów lombardowych. Dopiero sytuacja niedoboru płynności sektora bankowego zmusza bank centralny do rozszerzenia kredytów aukcyjnych (transakcji repo) i do wzrostu ich oprocentowania…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)