To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Myśl polityczna starożytnego wschodu
W sferze inspiracji teoretycznej głównym czynnikiem było uniezależnienie człowieka od sił otaczającej go przyrody. Pojawił się to w: mitach religijnych, sposobie otaczającego świata, charakterze czczonych bóstw, sztuce.
W swoisty sposób interpretowano takie zjawiska jak: narodziny, następstwo dnia i nocy, pory roku, okresowe odradzanie się przyrody → te zjawiska implementowały politykę, a myśl polityczna rodziła się w zależności od otaczającego świata materialnego.
Jednostka miała obowiązek składania ofiar siłom przyrody, nastąpił podział społeczeństwa na jednostki dobre i złe, pojawił się problem winy i kary, potrzeba przebaczenia, nastąpiło wartościowanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych bogów i władców, rozważano o ustrojach dobrych i złych.
Pojęcie tradycji - oznaczało przynależność do pewnego świata w aspekcie społecznym i kulturowym; czynnikiem integrującym były wierzenia religijne; określony został system wartości; ówczesna świadomość kształtowała się w wyniku emocjonalnego stosunku do otaczającego świata.
Opanowano umiejętność uprawy roli, techniki nawadniania i odwadniania pól, znali się na budownictwie; zaczęto utrwalać myśli znakami → pismo obrazkowe.
Kształtowała się koncepcja boskiej władzy panującego, który kontroluje siły przyrody; władca otoczony był nimbem świętości, był tajemniczy; był to władca statyczny, który jest niedostępny dla społeczeństwa, oddzielony od ludzi ekipą kapłanów.
Zrodziła się myśl polityczna świata, przeważnie w sferze religii, która wyprzedziła myśl hellenistyczną i myśl starożytnego Rzymu.
Ludy koczownicze - władca dzielił trudy wędrówek, przez co stawał się bliższy ludziom; nie uważano go za boga; władca musiał być silny, odważny, przedsiębiorczy i odnosić sukcesy wojenne. Koczownicy stawali się wojownikami, oswajano zwierzęta oraz doskonalono rzemiosło wojenne → odkryto strzemię.
Etnocentryzm - charakteryzujące ludy starożytne, wierzenie, że jakiś lud jest ludem wybranym, państwem środka, którego kościoły są w centrum świata; istniały tendencje izolacyjne oraz obcość, jednostki zostały podzielone na „swoje” i „obce”.
`Kalos' - piękny, `Kagatos' - dobry Mesjanizm - wiara w posłannictwo państwa, które ma zjednoczyć wszystkie ludy i im przewodzić.
Cechą wszystkich doktryn wschodu było fatalistyczne posłuszeństwo człowieka wobec wyroków nieba i poddanie się wyrokom losu.
Cywilizacje pojawiają się w dolinach wielkich rzek (Egipt - Nil, Mezopotamia - Tygrys), gdzie kształtowało się państwo i myśl polityczna; rzeki były osiami tych państw oraz uważano je za bóstwa, które każą i nagradzają swój lud; potrzebni byli niewolnicy do pracy przy irygacji pól; dostarczanie wody ludności, aby społeczeństwo mogło się rozwijać; obliczanie przypływów - rozwój astronomii, lud interesował się tylko wylewami rzek, które były również szlakami komunikacyjnymi; rozległe państw rządzone przez despotycznego władcę; ziemia i mieszkańcy należeli do państwa; typową formą ustrojową była monarchia teokratyczna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)