Montanizm - definicja i twórca Montanus

Montanizm Montanus, neofita, wcześniej kapłan Apollona, zaczął działać we Frygii w latach 155-160. Twierdził, że w jego osobą wcielił się obiecany Pocieszyciel - Paraklet i przez niego przemawia. Popadał w stany ekstatyczne, podczas których prorokował. Wkrótce dołączyły do niego dwie kobiety: Pryscylla i Maksymilla. Odrzucali wszelki autorytet kościelny i żądali bezwarunkowego posłuszeństwa nakazom Ducha Świętego, który przez nich działał. Zapowiadali rychły koniec świata, który według Maksymilli miał nastąpić tuż po jej śmierci. Twierdzili, że na to wydarzenie trzeba się dobrze przygotować przez surowe posty i hojne jałmużny. Zabraniali zawierania związków małżeńskich. Prorok musi być celibatariuszem. Nie uznawali ucieczki przed prześladowaniami i wykupu współwyznawców za pieniądze. Świadectwo śmierci było wyznacznikiem wiarygodności prawdy ich nauczania. Nauczali o rychłym zstąpieniu z niebios Nowego Jeruzalem, które nastąpi w Pepuza lub Tymione we Frygii. Znaczącą rolę w ruchu montanistycznym odegrał Tertulian. ... zobacz całą notatkę