Fragment notatki:
- tekstury - procedura OpenGL.
• Składniki widoku 3D
Polecenie Widok → Elementy w widoku 3D → Filtry i elementy
widoczne w 3D umoĪliwia wybór elementów widocznych w oknie
3D. MoĪemy:
uwidoczniü wszystkie kondygnacje lub zawĊziü widok do
wybranych kondygnacji,
uwidoczniü elementy zawarte lub dociĊte do obszaru
zaznaczania,
szczegółowo wybraü rodzaje widocznych elementów.
Rys. 12.5. Okno wyboru zakresu wyĞwietlanych elementów.
Korzystając z narzĊdzia Obszar zaznaczania (funkcja
z Palety NarzĊdzi) moĪemy
obejrzeü czĊĞü modelu w granicach wskazanego obszaru. Aby wyĞwietliü w Oknie 3D tylko
zawartoĞü Obszaru Zaznaczenia, wybierz polecenie Widok ĺ Elementy widoczne w 3D ĺ
PokaĪ SelekcjĊ/Obszar Zaznaczenia w 3D.
13 Wizualizacja
Ostatni etap tworzenia projektu polega na wykonaniu fotorealistycznej wizualizacji utworzonego
modelu z uwzglĊdnieniem materiałów, Ğwiateł, tła, elementów otoczenia. Rendering ArchiCADa
pozwala na osiągniĊcie efektów wizualnych znacznie przekraczających moĪliwoĞci widoków
wygenerowanych bezpoĞrednio z okna 3D i jest idealną techniką do prezentowania projektu.
ArchiCAD nie jest programem do tworzenia zaawansowanych renderingów, do takiego
wykorzystania naleĪy stosowaü np. program Artlantis, który otwiera modele ArchiCADa. Obraz
renderingu tworzony jest w oddzielnym oknie, zgodnie z ustawieniami (Dokument → Wizualizacja → Ustawienia renderingu) i nie moĪe byü edytowany, jest to obraz rastrowy. KaĪdy
piksel tego obrazu przeliczany jest przez system z uwzglĊdnieniem parametrów przyjĊtych
przez uĪytkownika, takich jak materiały, Ğwiatło, cienie. Im wiĊkszy obraz, wiĊcej efektów i
dokładniejsze metody, tym dłuĪszy czas tworzenia takiego obrazu. Obraz wynikowy moĪemy
zapisaü w jednym z dostĊpnych formatów, miĊdzy innymi w formacie PNG, JPG czy TIFF i
poddaü dalszej obróbce w dowolnej aplikacji przeznaczonej do pracy z plikami rastrowymi (np.
IrfanView lub Gimp). Dobór formatu zapisu uzaleĪniony jest od rodzaju obrazu oraz
przeznaczenia.
Przed wykonaniem renderingu naleĪy zdefiniowaü parametry narzĊdzia w oknie: Dokument →
Wizualizacja → Ustawienia renderingu.
ArchiCAD wyposaĪony jest w kilka procedur graficznych generujących obrazy o róĪnych
stylach.
47
• Rendering LightWorks to procedura umoĪliwiająca tworzenie bardzo wyszukanych
obrazów z wykorzystaniem techniki Ğledzenia promieni. W skrócie polega ona na
wypuszczaniu promieni z kaĪdego punktu obrazu w kierunku kaĪdego Ĩródła Ğwiatła, co
pozwala ustaliü, czy punkt oĞwietlony jest Ğwiatłem bezpoĞrednim, czy odbitym. W
konsekwencji moĪliwe jest ustalenie czy dany fragment
powierzchni znajduje siĊ w cieniu. Ponadto procedura
umoĪliwia edytowanie wielu cech materiałów,
uwidacznia odbicia i miĊkkie cienie. Korzystając z tej
procedury naleĪy pamiĊtaü o sprawdzeniu
zdefiniowanych w projekcie materiałów (szczegółowy
opis niĪej).
• Rendering ArchiCADa jest dobrym narzĊdziem do
tworzenia szybkich, roboczych renderingów. Uwidacznia
tekstury, proste cienie oraz efekt przeĨroczystoĞci.
• Szkic tworzy obrazy naĞladujące rĊczne szkice
wykonane róĪnymi technikami, np. ołówkiem, wĊglem,
markerem.
• Rendering Z-buffer jest podobny do procedury
Rendering ArchiCADa, jednak pracuje szybciej,
zwłaszcza przy wyłączonych cieniach. Procedura ta
wymaga duĪej pamiĊci operacyjnej.
Rys. 13.1. Okno ustawieĔ renderingu z moĪliwoĞcią wyboru procedury tworzącej obraz.
Zakładka Efekty pozwala ustaliü:
• wielkoĞü wynikowego obrazu w Pikselach (przycisk Utrzymaj proporcje zapobiega
zniekształceniom obrazu),
• metodĊ,
• uwzglĊdnianie efektów takich jak odbicia, przezroczystoĞci, cienie,
• wygładzanie (ta opcja symuluje wyĪszą rozdzielczoĞü ekranu),
• uwzglĊdnianie Ĩródeł Ğwiatła,
• uwzglĊdnianie cieni (wybór „poprzez parametry lamp” oznacza, Īe zasady cieniowania
zostały okreĞlone przy definiowaniu lamp),
• rozdzielczoĞü cieni, która okreĞla jakoĞü rzucanych cieni.
! JeĪeli wykonujemy próbny rendering metoda lepsza, bez odbiü i cieni, z umiarkowanym
wygładzaniem pozwoli szybko wygenerowaü obraz np. o wymiarach 640x500 Pikseli. JakoĞü
tego obrazu wystarczy, Īeby oceniü, czy model, materiały i parametry renderingu zostały
przyjĊte poprawnie. Warto na tym etapie zwróciü uwagĊ na realizm sceny:
9 czy usytuowanie modelu wzglĊdem tła jest poprawne,
48
9 czy skala dołączonych materiałów jest zgodna z rzeczywistoĞcią,
9 czy elementy wyokrąglone nie są przypadkiem przybliĪone łamaną (parametr „segmentacja”
danego elementu).
Rendering ostateczny lub do druku powinien byü wykonany metodą najlepszą, ze wszystkimi
efektami wykorzystanymi w projekcie, wymiar obrazu około 3 Mega Pixele. Czas tworzenia
obrazu bĊdzie znacznie dłuĪszy, ale ostateczny efekt jest tego wart.
Zakładka ĝrodowisko LightWorks pozwala ustaliü parametry dotyczące efektów zaleĪnych od
słoĔca oraz pierwszego i drugiego planu, w tym uwzglĊdnianie odległoĞci (obiekty na dalszym
planie bĊdą wyszarzone), uwzglĊdnianie mgły czy Ğniegu.
Zakładka Tło pozwala na wybranie obrazka bĊdącego tłem renderowanego projektu.
Wybierając obrazek tła z biblioteki lub z własnych zasobów naleĪy pamiĊtaü o dopasowaniu
rozdzielczoĞci tak, aby renderowany obraz nie był wiĊkszy od tła. Obrazek tła moĪemy
przesuwaü wzglĊdem projektu.
Zakładka JasnoĞü pozwala na wybranie procedury likwidującej przeĞwietlone powierzchnie.
Elementy wpływające na efekt renderingu:
• OĞwietlenie.
W modelu moĪemy umieszczaü dodatkowe Ĩródła Ğwiatła w postaci lamp. Ustawienia
analogiczne jak w narzĊdziu Obiekt.
• Materiały.
Cechą kaĪdego wprowadzanego do modelu elementu jest materiał, którym jest on
powlekany. Przypisując materiał moĪemy korzystaü z dostĊpnej biblioteki materiałów lub
moĪemy utworzyü własny, nowy materiał, przypisując mu takie parametry jak kolor czy
przezroczystoĞü lub teksturĊ. Tekstura to obraz w postaci pliku rastrowego, którym, jak
tapetą, zostanie obklejony element modelu. Nowe tekstury powinniĞmy dołączyü do biblioteki
tekstur.
• Tło.
Model obiektu budowlanego najlepiej jest prezentowaü w otoczeniu, w którym bĊdzie
realizowany, pozwala na to wybór zdjĊcia jako tła modelu. Podstawową trudnoĞcią
właĞciwego doboru tła jest poprawny dobór skali zdjĊcia tła oraz poprawne, realistyczne,
dobranie usytuowania modelu.
OĞwietlenie wstawiamy do modelu korzystając z narzĊdzia Lampa z zakładki WiĊcej z Palety
narzĊdzi. Jako Ĩródło Ğwiatła moĪemy przyjąü dostĊpne w bibliotece lampy lub podstawowe
49
Ĩródła Ğwiatła, czyli Ğwiatło bez obiektu. Oprócz typowych Ĩródeł Ğwiatła do dyspozycji, do
celów renderingu LightWorks, mamy w bibliotece Ğwiatła symulujące naturalne oĞwietlenie, w
tym Obiekt Niebo, Obiekt SłoĔce i ĝwiatło Okna. Parametrem kaĪdego ze Ĩródeł Ğwiatła jest
jego JasnoĞü i Kolor (zakładka Parametry), uĪytkownik moĪe włączaü i wyłączaü oĞwietlenie
(zapalona i zgaszona Īarówka) oraz sterowaü suwakiem JasnoĞci.
Rys. 13.2. Parametr oĞwietlenia.
9 Obiekt Niebo symuluje rozproszone Ğwiatło dzienne, jest jak kopuła z umieszczonymi na
niej wieloma Ĩródłami Ğwiatła. PromieĔ kopuły jest na tyle duĪy, Īe mieĞci w sobie cały
model 3D.
9 Obiekt SłoĔce symuluje efekt oĞwietlenia słonecznego. OĞwietlenie słoneczne moĪemy
definiowaü przede wszystkim korzystając z Parametrów widoku 3D (menu Widok).
9 ĝwiatło Okna naĞladuje rozproszenie Ğwiatła zewnĊtrznego we wnĊtrzach. Ten typ lampy
umieszczamy po wewnĊtrznej stronie okna lub drzwi.
Rys. 13.3. Pomieszczenie bez i z dołączonym ĝwiatłem Okna.
Materiały, którymi pokryte są elementy modelu, definiujemy w trakcie wstawiania tych
elementów. Materiały są atrybutem, który moĪemy modyfikowaü, korzystając z polecenia z
menu Opcje → Atrybuty elementów → Materiały, w trakcie tworzenia modelu, jak i po jego
wykonaniu. ArchiCAD zawiera rozbudowane biblioteki materiałów, moĪemy z nich korzystaü,
lub tworzyü własne materiały w oparciu o polecenie „Powiel”.
W ArchiCADzie istnieje kilka procedur tworzących widok 3D oraz rendering, które inaczej
odwzorowują materiał, dotyczy to głównie procedury LightWorks, zalecanej do tworzenia
renderingu. Czyli sytuacja, w której inaczej wygląda model w oknie 3D (procedura OpenGL), a
inaczej w oknie renderingu (procedura LightWorks) jest moĪliwa. Wskazane jest ustawianie
parametrów materiału z wykorzystaniem docelowej procedury tworzenia obrazu, czyli na
wstĊpnie, w oknie Parametrów materiału naleĪy wybraü docelową procedurĊ dla podglądu.
50
KaĪda z procedur ma swoje opcje, „Ukrycie nieaktywnych opcji” pozwoli wyĞwietliü tylko te,
które są właĞciwe dla danej procedury.
Rys. 13.4. Okno ustawieĔ parametrów
materiału dla procedury LightWorks.
Parametry shadera LightWorks:
9 Kolor definiuje kolor materiału, shader „Zwykły” ma jeden parametr, którym jest kolor, shader
„Graphisoft obraz maskowany” pozwala przypisaü teksturĊ,
9 Odbicia definiują shader okreĞlający jak materiał bĊdzie odbijał Ğwiatło,
9 PrzezroczystoĞü pozwala wybraü shadery okreĞlające sposób i intensywnoĞü
przepuszczania Ğwiatła przez materiał,
9 Przemieszczenie zawiera shadery okreĞlające wypukłoĞci powierzchni materiału,
9 Tekstura zawiera shadery modyfikujące teksturĊ, umoĪliwia skalowanie, obracanie,
odbijanie oraz przesuwanie tekstur, opcja „Graphisoft powielenie” kopiuje ustawienia z
OpenGL,
9 Kanał umoĪliwia zdefiniowanie Ğwiatła emitowanego przez materiał.
Czasami wygodniej jest zdefiniowaü materiał (teksturĊ, skalĊ, obrót) w oparciu o procedurĊ
OpenGL, jest wtedy bezpoĞredni podgląd na obiekt w oknie 3D. Po ustaleniu parametrów
przycisk „Dopasuj do wewnĊtrznych procedur” w oknie ustawieĔ shadera LightWorks,
przeniesie ustawienia do tego okna.
Rys. 13.5. Przykład definicji materiału: tylko kolor, kolor z odbiciem, kolor z odbiciem i mapą
nierównoĞci.
51
Rys. 13.6. Przykładowe rezultaty rendering (prace Studentów).
52
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)